Zo ziet vervreemding tijdens een vredesmissie eruit

Do Not Hestitate

Over het spanningsveld van jong zijn, in het leger zitten en op een vredesmissie zijn, daar gaat de film Do Not Hestitate van Korver over. Want - zo weet de regisseur uit gesprekken die hij voerde met veteranen, journalisten en experts - er kan een kloof ontstaan tussen de verwachtingen die je als soldaat hebt van een vredesmissie én datgene wat je uiteindelijk tegenkomt.

Vervreemding

''Ik snap wel waarom jonge mensen kiezen voor het leger. Je zit net op de leeftijd dat je leven begint en maakt keuzes over wat je wil gaan doen. Een jaar of twee in het leger zitten is een mooie tussenstop. Als je bedenkt dat je achttien jaar bent en geen zin hebt om te studeren; in het leger verdien je gewoon veel meer dan bij een baantje in de supermarkt. Ik denk dat veel jongeren het leger ingaan om iets te doen waar ze in het moment iets aan hebben.''

De film komt uit in een jaar dat Afghanistan weer in handen is gevallen van de Taliban. ''Bizar'', noemt Korver die politieke ontwikkeling. Voor zijn gevoel was de rol van Nederland allang uitgespeeld. ''Wat er dit jaar gebeurde had niemand verwacht. Ik geloof dat erheen werd gegaan met de intentie om écht iets te betekenen. Als je hogere functionarissen spreekt, hoor je de grote lijnen van een missie. Maar de jongeren worden niet ingelicht over het grote plaatje. Veel jongens, die ik sprak, zeiden dat ze al best snel het gevoel kregen dat ze nutteloos waren.''

Een Nederlandse soldaat zijn op een vredesmissie was niet altijd even spannend, vervolgt Korver. ''Nederland was daar voor de wederopstand van het land. Als soldaat stond je vaak aan de zijkant de boel in de gaten te houden.'' Soms leidde dat tot een mismatch voor een soldaat die hoge verwachtingen had van een 'avontuur' in het Midden-Oosten, vertelt Korver. ''De reis tussen Nederland naar Afghanistan is dan een grote cultuurschok. Iemand zei tegen mij: ik voelde alsof ik in een Mission to Mars film was terechtgekomen. Dat heb ik altijd onthouden.''