De mooiste natuurfilms tijdens het WFFR

Fernweh

“Weet je wat ik altijd heb als ik zo’n mooie natuurfilm zie? Een soort heimwee, maar dan heimwee naar iets dat ik niet ken, iets waar ik nog niet geweest ben. Dat ik dan voel: ik wou dat ik dáár was. Daar is toch een woord voor”? Willemijn Veenhoven vraagt het zich af terwijl ze bezig is met de voorbereiding van een onderwerp over het Wildlife Film Festival Rotterdam (WFFR). Oprichter en directeur Raymond Lagerwaard komt er voor naar de studio. “Volgens mij hebben we daar geen Nederlands woord voor”, antwoord redacteur Jeffrey van Rijk. “De Duitsers wel, die hebben het dan over ‘Fernweh’, prachtig woord. Daar zijn ook de Britten jaloers op, want die hebben ook geen woord voor dat gevoel. Ja, ‘Wanderlust’, maar dat is natuurlijk ook Duits.

Tijdens de uitzending vraagt Willemijn aan Raymond of hij dat ook kent, dat gevoel. Jazeker, en daarom is zo’n filmfestival ook zo handig. “Dan hoef je geen ticket naar de Serengeti te betalen, maar een bioscoopticket van 8 euro 50”. Die prachtige natuur op een groot doek, met dolby geluid – je waant je in de wildernis en het kost je bijna niks wil hij maar zeggen. Raymond heeft zijn PR prima voor elkaar, maar dat maakt het niet minder waar.

Keuzes van de directeur

Woensdag begint het festival in Cinerama Rotterdam en het duurt tot en met zondag. Maar Raymond heeft zijn vizier al gericht op de vijfde editie van zijn WFFR, volgend jaar. Daartoe is hij naar het natuurfilmfestival in Bristol gegaan, the place to be, het Mekka voor de natuurfilm. Met als grote speler natuurlijk de BBC. Want die zet de standaard. Dankzij heel veel geld, en nóg meer geld dat terugkomt uit de verkoop van al die prachtige series. Series als Planet Earth en The Blue Planet.

Waar moeten we in Rotterdam in ieder geval naar toe? Op het festival zijn immers films te zien uit de hele wereld, Nederland incluis. Raymond noemt twee films:

1. Queen without land

De avonturen van een ijsberenmoeder en haar twee jonkies in een wereld die door klimaatverandering onder hun poten weg brokkelt. Nee, je denkt niet meteen: wat een origineel onderwerp. Raymond wijst erop dat we niet genoeg aandacht kunnen hebben voor het feit dat we de aarde “naar de kloten helpen”. En dat het een dramatisch verhaal is, waarin een van de jongen de geest zal geven. Maar dat is niet de reden dat hij deze film noemt. Wat hem boeit is de schoonheid van de beelden in combinatie met het gegeven dat deze film door één man gemaakt is, een Noorse cameraman. Iemand die het gebied in Spitsbergen op zijn duimpje kent en er daarom eerlijk en doorleefd over kan vertellen. Niet het gladde BBC-commentaar, maar iets dat heel natuurlijk aanvoelt.

2. The Lions Rule

Een film over leeuwen? Daar worden we toch mee doodgegooid? Willemijn formuleert het vriendelijker, maar wat kunnen we nog meer over leeuwen leren dan we al weten? Zet de EO aan, de Serengeti komt in beeld en jawel, daar zien we alweer een paar leeuwinnen effectief samenwerkend achter een gazelle aan jagen. Mooi, dramatisch maar ook al honderd keer gezien. Raymond: “The Lions Rule is een heel ander verhaal, een ander type film. Want hier zie je wat camera’s nooit eerder zó schitterend in beeld hebben gebracht: een groep van 50 leeuwen die de strijd aangaat met een groep van 40. Een bloedbad prachtig in beeld gebracht, dit is echt nooit eerder zo te zien geweest”.

Wild Life Crime

Een derde film die Raymond noemde, maar die niet in de uitzending behandeld werd is The Last Animals. Deze film is onderdeel van het focuspunt van de editie 2018, te weten ‘Wildlife Crime’. Veel films gaan over de manier waarop de natuur wordt leeggeplunderd en hoe stropers bedreigde diersoorten afmaken voor eigen gewin. Een van die films is The Last Animals. Deze volgt het hele proces van ivoorhandel. Dus beginnend bij de stropers die olifanten en neushoorns de eeuwige jachtvelden in jagen, het hele circus van verhandelen (met China als grootste afnemer) tot en met de vervaardiging van ivoren voorwerpen. Het si een film die veel indruk heeft gemaakt op de inmiddels toch geharde festivaldirecteur.

Nederland

Hoe zit het eigenblijk met de Nederlandse natuurfilm? Raymond kan zijn enthousiasme niet verhullen. “Een paar jaar geleden hadden we De Nieuwe Wildernis in de bioscoop. Daarmee is iets losgemaakt. We staan in Nederland wat natuurfilms betreft aan het begin van de rit. In 2018 drie grote films: Wild, Wad en De Wilde Stad. Dat is ongekend”. Volgens Raymond valt er qua Nederlandse natuur nog genoeg in beeld te brengen. Niet alleen bijvoorbeeld door te kiezen voor de interactie tussen mens en natuur, maar ook door verschillende gebieden in beeld te brengen. De ene plas is immers de andere niet. “En de Wilde Stad (over wild in Amsterdam), daar zou ik ook wel een versie van willen zien die zich afspeelt in míjn stad, Rotterdam. Want dat is ook een van de ontstaansredenen van het WFFR. “Ik wilde mensen bewust maken van natuur, ik had mijn eigen drive, nl kijken naar natuurdocumentaires, en ik ben een ras-Rotterdammer, dus ik wilde zo’n festival in míjn stad”.

Het Wildlife Festival Rotterdam is te zien in het Rotterdamse Cinerama, van woensdag 24 tot en met zondag 28 oktober. Voor het programma zie wffr.nl