Cartoonist legt vinger op dubbele moraal: 'Ach, ik wil gewoon weer gas uit Rusland'

"Ik heb wat strenge regels voor mezelf, waar mijn werk aan moet voldoen. Ik wil dat het over de actualiteit gaat of de maatschappij." Haar werk moet nieuwe gedachtes oproepen. "Dus als Poetin Oekraïne binnenvalt wil ik niet Poetin die op een raket zit, maar wil ik denken 'wat betekent dat voor ons en hoe gaan wij daarmee om?' Ga ik nu ook geel met blauwe dingen posten op Instagram, helpt dat?"

De cartoonist observeert in haar beeldcolumns, zoals zij het noemt, hoe wij als Nederlanders omgaan met alle crises in de wereld. Van groot tot klein - op de cover van haar boek staat niet voor niets een telefoon met een kapot scherm.

Gevoel slaat om

Het valt haar op dat we elke keer weer op dezelfde manier omgaan met crisissituaties. "Toen de coronacrisis begon gingen we opeens allemaal voor elkaar klappen, voor het raam. Het werd een soort kumbaya-achtig idee met 'nu wordt alles heel anders.'" Hetzelfde geldt voor de Russische inval in Oekraïne. "Toen namen we opeens Oekraïners in huis. Het begint allemaal heel lief."

Maar langzaam duren dingen te lang, word je verveeld en slaat lieve gedrag om in een soort antigevoel en woede, ziet ze. Uiteindelijk verandert er niets en gaan mensen zelfs protesteren. "Dit valt op alles toe te passen: het asielbeleid, coronabeleid enzovoort", aldus de cartoonist. "Naarmate je gasrekening hoger wordt en je in een koud huis zit, denk je toch 'ach Jezus ik wil gewoon weer gas uit Rusland'. Ahem, dat laatste neem ik terug."