Lodewijk XIV lustte er pap van

Johan Op de Beeck, ‘Glorie & schaduw van Lodewijk XIV. De Zonnekoning’, Horizon, 851 p.

In de nieuwe turf van Johan Op de Beeck blijft geen verhaal onverteld over Lodewijk de Veertiende, geen detail blijft onvermeld. Zijn gehele levensverhaal krijg je vettig opgedist voor je kiezen. Op de Beeck laat die historie al beginnen bij de conceptie, die niet van een leien dakje ging. Zijn vader was een overtuigd homoseksueel en om aan hem de echtelijke plicht te krijgen, moest een volhardende kardinaal te pas komen. Aangrijpend is het verhaal hoe de jonge Lodewijk XIV al op zeer prille leeftijd aapjeskijkend gepeupel langs zijn bed ziet paraderen; zo kwetsbaar was de macht van de Franse monarchie destijds. Op de Beeck maakt daarmee aannemelijk dat zijn drang tot het absolutisme dat hem als monarch vermaard zou maken toen geboren werd. Die politieke achtergrond is ronduit boeiend; Frankrijk leefde in de tijd dat Lodewijk XIV geboren werd nog in de donkere middeleeuwen, bijgeloof, primitiviteit en barbarij waren aan de orde van de dag. Lodewijk is er niet in geslaagd zijn land te hervormen, mede door de geldverslindende oorlogen waarin hij grossierde. Om in Glorie & schaduw van Lodewijk XIV: de Zonnekoning zulke informatie te bereiken moet je je een weg wieden door nogal wat scabreuze verhalen. Natuurlijk: Lodewijk XIV lustte er pap van. Nadat hij als jongeling op last van zijn moeder min of meer verkracht was door een schele, rijpe hofdame was geen vrouw voor zijn gierende bronst veilig.

Merijn de Boer, ‘De geur van miljoenen’, verhalen, Querido, 207 p.

Wie de vier boeken van de aanstormende schrijver Merijn de Boer (1982) achter elkaar leest, kan niet anders dan concluderen dat hij geleidelijk de teugels steeds meer laat vieren. Als het gaat om de gemene inborst waardoor hij zijn personages door het leven laat darren, betoont hij zich een waardig tovenaarsleerling van Thomas Rosenboom. Nee, voor goede bedoelingen en blije gezichtjes moet je niet bij De Boer zijn. Daar blijft het niet bij. In zijn nieuwe verhalenbundel De geur van miljoenen trekt hij opeens stilistisch alle registers open. Een heilzaam pad.

Jean ‘Moebius’ Giraud, ‘Inside Moebius 1’, Dark Horse Comics, 231 p.

De Franse striptekenaar Jean Giraud (1938-2012) maakte naam met de realistische western strip Blueberry. Tevens was hij de auteur van meer fantasmagorisch, surrealistisch werk onder zijn pseudoniem Moebius. Het is altijd een raadsel geweest hoe hij die twee uitersten in zich kon verenigen. Inside Moebius (zes albums, oorspronkelijk gepubliceerd tussen 2004 en 2010) geeft daar antwoord op. In die graphic novel, geschreven toen hij al ongeneeslijk ziek was, bevindt hij zich in een woestijn waar hij al zijn personages en zijn jongere ik ontmoet. Zijn personages willen van alles van hem en zijn jongere ik – almaar aan het blowen – wil niet naar wijze raad luisteren. Het eerste deel is nu in het Engels vertaald en daarmee is dit uitzonderlijke artistieke zelfportret eindelijk voor een groter publiek ontsloten.

Jeroen Vullings (Haarlem, 1962), is Redacteur en literair criticus bij Vrij Nederland.

Meer van Nieuwsweekend?

Volg ons op Twitter en Facebook