Nadia Moussaid en haar vader de gelukszoeker

Mijn vader de gelukszoeker

Het maken van de serie zorgde ervoor dat Moussaid en haar vader langere tijd samen op stap waren. "Het mooiste voor mij was dat ik zoveel tijd met mijn vader door kon brengen."

In deze periode zag ze dat haar vader altijd is blijven dromen, ook na zijn aankomst in Nederland. "Hij hoopt nog steeds dat die als acteur aan de slag kan, of een restaurant kan beginnen, een delicatessenwinkel waar die Marokkaanse spullen kan verkopen." Die dromen, vertelt Moussaid, zijn zijn brandstof om alsmaar door te gaan.

Dat is nodig geweest, want tijdens het maken van de serie, leert Moussaid de zwaarte van haar vaders reis pas echt kennen. Zo laat hij zien waar hij op het strand heeft geslapen en beseft ze plots in Parijs dat haar vader pas zeventien was, en alleen, toen hij deze lange reis van Marokko naar Nederland ondernam.

Gewoon mensen met ambities

Moussaid vertelt ook over haar eigen ervaringen met een migratieachtergrond. "Op een gegeven moment zei de moeder van een vriendinnetje van mij: 'Waarom ga je met haar om? Van haar kan je niets leren.' Terwijl ik de beste van de klas was." Die ervaringen hebben bij Moussaid voor een geldingsdrang gezorgd. "Ik zal jullie eens laten zien wat ik kan."

Met deze serie wil Moussaid de individuen laten zien, die achter de discussies rondom migratie schuilen. ‘Die kut-Marokkanen dat zijn wij, kijk maar, wij zijn gewoon mensen met ambities, liefde, verlangens en hoop’. Het dehumaniseren van mensen kan tot verschrikkelijke dingen leiden, aldus Moussaid.