Documentaire 'Oranje': tweestrijd over een AZC

Francken begon met het filmen van de bewoners van Oranje zodra de laatste nieuwscamera’s waren vetrokken, vertelt hij in NOS Met het Oog op Morgen. “Mensen wilden graag met ons praten, ze zagen ons als spreekbuis naar Den Haag.” Pas later is hij gaan praten met de asielzoekers, die ook graag wilden spreken met de documentairemaker. “Ze zijn toch vaak geïsoleerd. Ze willen meer weten van Nederlanders en willen met hen omgaan.”

Volgens Francken gaf hem dit twee unieke perspectieven, die hij steeds verder uitbreidde in de documentaire. “Wat mij interesseert is hoe de wisselwerking tussen mensen met verschillende achtergronden en culturen is.”

Omslag

Tijdens het filmen kwamen de bewoners en het gemeentebestuur nader tot elkaar. Volgens Francken sloeg de sfeer daarna om in het dorp. “Oranjenaren begonnen echt hun best te doen om het te laten werken”, legt hij uit. Het proces werd erg gestimuleerd door Jan Voortman. Zijn exotische goederenwinkel werd de belangrijkste ontmoetingsplek in Oranje. Later maakte hij ook een cafeetje in zijn winkel waar hij een waterpijp neerzette.

Tweestrijd

Volgens Francken kon je in Oranje goed zien dat de inwoners in een tweestrijd zaten over de asielzoekers. “Er werd voor de camera weinig over gesproken, maar dat kon je heel duidelijk voelen.”
Toch was er toenadering vanuit beide groepen. Zo was er een Syrische violist die een poging deed om nader tot elkaar te komen. “Die heeft tijdens de kerstviering in een schapenstal ‘stille nacht’ opgevoerd om het contact tot stand te brengen en dat werd zeker gewaardeerd.”

Jaren later

Het AZC in Oranje is samen met een aantal andere AZC’s jaren geleden gesloten. Nu missen de asielzoekers en de bewoners de ‘gezelligheid’. “Ze missen de aardige drukte. De drama’s die men vermoed had, zijn uitgebleven. Er zijn voornamelijk goede herinneringen aan de tijd dat het druk was in het dorp.”