Viktor Frölke is alsnog ontslagen na 'stoutigheden'

Op zijn blog schrijft Frölke hoe hij naar aanleiding van de onthullende tragikomische verhalen uit het boek op het matje werd geroepen door zijn regiomanager: “In het nawoord van je boek schrijf je dat het je niet gelukt is om ontslagen te worden, maar ik denk dat het je binnen afzienbare tijd toch gaat lukken”.

Het is hem gelukt! Hij werd eerst door het bedrijf op non-actief gezet en vandaag plaatste Frölke op zijn blog het bericht dat hij alsnog op staande voet is ontslagen. Afgelopen vrijdag was de schrijver te gast in het NPO Radio 1-programma Kunststof, waarin hij presentatrice Petra Possel vertelde dat hij zich al op een ontslag voorbereidde. “Ik had er wel een beetje op gerekend, maar ik heb er niet op aangestuurd. Ik ben niet gaan schrijven met het idee: ik ga allemaal dingen doen zodat ik straks ontslagen word. Want ik geniet van het werk.”

We zouden waarschijnlijk allemaal genieten van ons werk als we er mochten masturberen. Ja, dat is écht een van de bekentenissen in Dagboek van een postbode. Ook staat daarin dat Frölke weleens post heeft weggegooid en exemplaren van de Franse krant Le Monde – bedoeld voor het Franse consulaat – mee naar huis nam. “Mijn regiomanager had een aantal kopietjes gemaakt van pagina’s met belastende passages, keurig in het geel aangemerkt”, zei de schrijver in Kunststof. “Alle stoutigheden uit mijn boek passeerden de revue.”

Presentatrice Possel vroeg hem hoe hij zich tijdens dat gesprek verdedigde en of hij die 'stoutigheden' kon goedpraten. “Ik denk dat iedereen dat wel doet”, zei Frölke daarover. “Niet alleen postbezorgers. Iedereen in een organisatie loopt weleens de kantjes ervan af en sjoemelt weleens.” Het verschil is natuurlijk dat niet iedereen dat vervolgens tot in de details in een boek onthult. De meeste sjoemelaars willen er juist mee wegkomen.

Iets te eerlijk

De schrijver bereidde zich voor op de consequenties, maar vond het heel belangrijk zijn verhaal eerlijk te vertellen. “Als je een dagboek bijhoudt, dan moet je dat eerlijk doen”, zei hij in Kunststof. “Dan moet je geen onwaarheden opschrijven, want dan wordt het een roman. Ik heb dus gewoon elke dag als ik daar gewerkt had, ’s avonds met veel plezier opgeschreven wat er die dag gebeurd was, zo eerlijk mogelijk. Té eerlijk kan ook problematisch worden.”

Volgens Frölke had de juridische afdeling haar handen vol aan zijn dagboek. Hij is uiteindelijk ontslagen op basis van de clausule dat een werknemer geen negatieve berichten de wereld in mag sturen. Een mooi voorbeeld daarvan is dit fragmentje uit Dagboek van een postbode: "Heerlijk, al dat kleine gezever en gezeik. Er gebeurt niets terwijl er heel veel gebeurt. Tenenkrommende vergaderingen, verraad, machtsmisbruik. Collega's die vijand worden of tot zondebok worden gemaakt. Zoals overal." Wie had gedacht dat het er zo heftig aan toe ging bij de postbezorging?