'Ik herkende me in geen één boek op 'kankerplank''

In Nooit Meer Slapen praat ze met Atze de Vrieze over het ziekteproces van haar man en de totstandkoming van haar boek Geluk is met een K.

Alles opschrijven

Het begon als één briefje met wat aantekeningen en termen die Hüpscher later, na het ziekenhuisbezoek, nog wilde opzoeken. Het bood haar houvast in de complexe tijd die ze met haar gezin doorging: "Ik wist niet hoe ik dingen moest aanpakken. Ik ben alles gaan categoriseren voor mezelf. Schrijven werd een houvast."

Hüpscher was helemaal niet van plan om haar aantekeningen ergens voor te gebruiken: "Ik wilde helemaal geen boek schrijven. Maar er gebeurde zo veel: mensen die ernaar vroegen, die hulp aanboden, mijn kinderen die letterlijk alles wilde weten. En ik vond geen boek op de 'kankerplank' waarin ik me kon herkennen." Dus schreef Hüpscher zelf het boek wat zij had willen lezen.

Ze las al haar aantekeningen terug en dat was verschrikkelijk pijnlijk. Hüpscher: "Ik had vijf keer zoveel materiaal als dat er is overgebleven. Ik wilde een concreet verhaal wat de lezer dan zelf kon invullen met gevoelens. Ik hou niet van metaforen, ik wil geen violen of rozen. Ik wilde zo veel mogelijk beschrijven."

Een uitvlucht zoeken

Een van de moeilijkste dingen uit de hele tijd waarin haar man ziek was, was het feit dat ze niet weg kon, niet kon ontsnappen. "Je wil gewoon roepen dat het goed gaat", vertelt Hüpscher, "maar nu moest ik opeens vertellen dat we slecht nieuws te horen hadden gekregen. Ik was kwaad en ik kon het heel slecht accepteren."

Hüpscher: "Ik had geleerd dat alles goed ging in mijn leven, dat ik niet moest klagen. Maar nu moest ik aan mijn kinderen uitleggen wat er aan de hand was. Ik moest mantelzorgen." En waar ze ook ging, de problemen kwamen haar achterna. "Andere problemen kun je lekker wegstoppen, dan ga je naar de disco. Maar kon ik niet weg, ik moest voeden en aankleden en zorgen."

"De enige plek waar ik nog als 'normale leuke vrouw' werd gezien, was bij de supermarkt. Je wil iemand die denkt 'wat een leuk typ' en je dan complimentjes geeft. Maar als er dan een moment is van contact, dan weet je helemaal niet wat je moet doen."

Hüpscher: "Ik verpieterde, ik werd een muis, iedereen vond dat ik er niet goed uitzag. Ik wilde zelf ook dat dat niet zo was. Ik dacht dan, was er maar kankertinder." Alles om maar een uitweg te hebben. "Want het is niet groots en meeslepend, het is niet verbindend, het is gewoon shit. Het is treurig."

Alles van Nooit Meer Slapen terugluisteren?

Terugluisteren kan via jouw favoriete podcast. Nooit Meer Slapen is hét cultuurprogramma van de VPRO. Elke maandag- tot en met vrijdagnacht tussen 00.00 en 01.00 uur hoor je een diepgravend gesprek over cultuur, literatuur, film, muziek, theater of kunst.