DWDD voor Nico Dijkshoorn voorbij

Het begon met het voorlezen van gedichten uit zijn eigen bundel. Elf jaar geleden dus. “Toen ik naar huis reed, had ik wel de sensatie: ik hou van live televisie.” Ook van Nieuwkerk herkende dat gevoel. “Een dag later maakten we een afspraak: ik ging het nog vier keer doen en als dat zou bevallen, keken we weer verder.” In het begin nam hij nog plaats in het publiek. Voor zijn gedicht stond hij op en begon met voordragen. “Dat begreep natuurlijk niemand toen.” Daarna kreeg hij zijn eigen plek met een kaars en een glas bier. “Daar ben ik elf jaar lang blijven zitten.”

Alleen in het begin deed hij iets aan voorbereiding. “Dat werd te gemaakt. Het moest juist voelen als iets wat de kijker ook heeft gevoeld.” Daarom besloot hij om voortaan met een blanco schrift plaats te nemen. “Pas als Matthijs met zijn armen over elkaar begon, pakte ik mijn pen om te gaan schrijven.”

Dijkshoorn was niet bang om gasten terecht te wijzen, en zijn ongezouten mening te geven. “Als ik dacht: dit is echt een lulverhaal. Dan kwam het zeker in mijn gedicht terecht.” De laatste weken zag DWDD er iets anders uit. Door het coronavirus was er geen publiek. “Ik mis ze wel echt deze weken.”

Afgelopen woensdag was Dijkshoorn voor het laatst te zien en horen in het programma. “Die studio is elf jaar lang mijn woning op woensdag geweest. Ik ken alle stoeltjes aan de zijkant. Als er nu wordt geklapt zonder publiek, hoor ik hoe hol het is.”