Akwasi zag Bijlmer vliegramp als 4-jarige voor zijn ogen gebeuren

Lotgenoten

4 oktober, de meeste Nederlanders kennen de datum vooral als dierendag. Maar voor Akwasi, en genoeg anderen met hem, staat het vooral in het teken van de herdenking van de Bijlmer vliegramp. "Het voelde voor mij alsof dierendag luider werd gevierd dan de vliegramp in de Bijlmer werd herdacht."

Dat besef vormde voor de schrijver een van de aanleidingen om de documentaire Een gat in mijn hart te maken. Daarin sprak hij met andere ooggetuigen die destijds nog kind waren en die er vaak nog dichter op zaten dan Akwasi zelf. "Door deze documentaire heb ik allemaal nieuwe mensen mogen ontmoeten die ik lotgenoten kan noemen. Je merkt dat er nu ruimte ontstaat voor heling. Want er zijn heel veel lotgenoten die er niet over gesproken hebben, die nog steeds pijn hebben, wiens huis helemaal is gesloopt, die zwaardere trauma’s hebben. Dat is heftig om te horen."

Perspectief van het kind

In de documentaire vertelt Akwasi het verhaal van de kinderen die erbij waren, een perspectief dat naar zijn idee lange tijd onderbelicht is gebleven. Dat verhaal begon voor hem bij een boek vol tekeningen van basisschoolkinderen die de ramp hadden meegemaakt – inclusief een tekening van Akwasi zelf. "Dat is bijzonder om te zien. Maar ik zie ook tekeningen van allerlei andere kinderen die ik veel mooier vind, en ik was gewoon benieuwd wie al die kinderen waren. Dan denk je: ik wil ze opzoeken want ik ben benieuwd hoe zij zoiets hebben verwerkt."

Sleutelmoment

Akwasi vertelt dat de vliegramp iets is wat veel invloed heeft gehad op de rest van zijn leven. "Dat ik dat heb meegekregen: morgen zal je nooit beloofd zijn. Ik denk dat dat voor mij een sleutelmoment was waarbij ik zag dat nalatenschap heel erg belangrijk is."

Het kan zelfs verklaren, zegt Akwasi, waarom hij zoveel onderneemt in zijn leven. "Ik ga zoveel mogelijk doen. Als ik een gedicht wil schrijven, dan doe ik dat. Als ik een tv-programma wil bedenken, dan doe ik dat. Als ik een omroep wil starten, dan doe ik dat. Dat is allemaal om herinnerd te worden, omdat het leven zo kort is. Ik heb op vroege leeftijd gezien dat het leven kort kan zijn."