Schrijver Ine Boermans: 'In onze samenleving moet alles altijd maar goed komen'

Een opsomming van tekortkomingen

De ouders van Lot zijn gescheiden. Ze heeft een narcistische vader die haar lange brieven stuurt waarin hij al zijn teleurstellingen over haar opsomt. Lot besluit hulp te zoeken bij een psycholoog en maakt daar de balans op. Ine Boermans: "Kinderen zijn zo vreselijk loyaal. Ik ben daar heel beducht op sinds ik zelf moeder geworden ben. Die loyaliteit mag je niet misbruiken, daar moet je heel voorzichtig mee omgaan.

De samenleving is heel er erg gebouwd op dat alles altijd maar goed moet komen. Gsoedkomen houdt in: contact en met elkaar op de bank zitten. Die inzet is wel altijd ten koste van alles. Soms is het beste ook dat je gewoon verder kunt."

Hoe je ouders invloed hebben op de rest van je leven

"Heel veel elementen uit het boek komen uit mijn leven en toch is het een roman. Net als Lot erfde ik van mijn moeder haar Carmen-krulset, zeshonderd gulden en een make-uptasje met – ook toen al – gedateerde make-up. Het boek gaat over haar dood en hoe je ouders invloed hebben op de rest van je leven. Op je gevoel van eigenwaarde en hoe je opvoeding je later nog steeds in de weg kan zitten, ook al wil je het niet. Het is onontkoombaar."

Een liefde voor rare snuiters

In de roman komen een boel disfunctionele karakters voorbij. Ine beleeft veel plezier aan het schrijven over die personages. "Best wel veel mensen zijn rare snuiters. Als je goed kijkt, zie je dat bijna iedereen wel een beetje raar is. Die kant kun je als je goed oplet makkelijk belichten. Mensen lijken erg op elkaar en juist die eigenheid intrigeert mij. Ik denk dat ikzelf ook best een rare snuiter ben."

Haar moeder leerde haar om authentiek te zijn: "Het was alsof ik met Bette Midler in Urk ging wonen. Ze heeft mij geleerd dat je niet gek genoeg kunt zijn. Terwijl ik op dat moment alleen maar heel normaal wilde zijn. Ik denk daar nu met heel veel liefde aan terug. Ze was wel iemand van spektakel en vooral ook heel motiverend." Voor alle volgende gasten schrijft Ine daarom in naam van haar op de tegel: ‘Je doet het hartstikke goed’ - de moeder van Ine.

Kunstenaar met drempelvrees

Ine studeerde af aan de kunstacademie Minerva en runde jarenlang straatgalerie ‘De Kijkkasten’ aan de Amsterdamse Nieuwendijk voordat ze zich durfde te wagen aan het schrijverschap. Ine Boermans: "Ik had wel ideeën, maar bij de uitwerking ging het vaak mis. Ik verzon vaak dingen waarvoor ik andere mensen nodig had. Nu heb ik de kunst langzaam afgeschud. Het begon met essays over kunst en kleine stukjes proza, maar de proza werd langzamerhand steeds meer."

Familie is niet alleen het thema in haar debuutroman, maar ook in haar eerdere werk als kunstenaar. Zo liet Ine in een van haar installaties berichten achter op het antwoordapparaat van haar overleden moeder – de enige opname van haar stem die ze na haar dood had. "Het oude voicemailbericht van mijn moeder heb ik opnieuw geïnstalleerd. Toen ben ik haar gaan bellen op momenten dat ik dat normaal ook zou doen. Ik vertelde over dagelijkse dingen of belde als ik liefdesverdriet had of haar miste. Hele suffe dingen die voor mij heel belangrijk waren."