Nico Dijkshoorn: 'Ik heb eerlijkheid en daarna berouw gevonden'

Het schrijfproces vormt het onderzoek

"Ik heb in dit boek geprobeerd, en dat is dus niet gelukt, om het niet vanuit woede, maar vanuit mededogen en spijt te schrijven. De woede overheerst, omdat ik gewoon een ongelooflijke rotjeugd heb gehad. Ik ben niet opgevoed. Sinds het boek uit is, merk ik dat het een enorm taboe is: je mag dit soort dingen niet over je ouders zeggen."

Waarom is hij zó eerlijk? Dijkshoorn: "Ik ben schrijver. Dat is wat ik de laatste 15 jaar zo’n 4 à 5 uur per dag doe. Ik ga zitten en ik schrijf. Ik ben een schrijver van bekentenisliteratuur. Dat zit zo diep in mij. De mensen om mij heen, familie en vrienden, weten dat dit mijn kern is.

Ik heb al schrijvend iets gevonden. Ik heb eerlijkheid gevonden en daarna berouw. In die volgorde. De vragen komen pas als ik het aan het schrijven ben. Op die manier wil ik ook schrijven. Rauw. In twee maanden. Ik verras mezelf graag tijdens het schrijven. Het zijn bijna therapeutische sessies. Het zijn therapeutische boeken, zo mooi mogelijk geschreven.

Als er een grote verliezer in dit boek is, dan ben ik het. Dan doel ik op het inzicht dat je er op je 58e achter komt dat je het verkeerd hebt gedaan. Het is nog pijnlijker dat je daarvoor hetzelfde nodig hebt gehad als wat mijn ouders is overkomen: ziek worden. Ik kreeg na mijn ziekte alle aandacht. Dat is aandacht die wij, mijn familie, nooit aan mijn moeder hebben gegeven.

Ik heb het nooit geleerd, echt stil te staan bij een ander. Dat is het grote inzicht in dit boek: ik heb het nooit geleerd, maar mijn vader heeft het ook nooit geleerd. Dat heb ik in het eerste boek niet in de gaten gehad. Ik dacht dat mijn vader zo narcistisch geboren was."

Kunststof Radio

Het cultuur- en mediaprogramma van NTR van maandag tot en met donderdag te horen tussen 19:30 en 20:30 uur op NPO Radio 1 of op elk moment terug te luisteren als podcast. Volg Kunststof op Twitter, Facebook en Instagram.