Emma Wortelboer: 'Als je nergens bij hoort, kun je ook niet weggestuurd worden'

Niet het hoogtepunt in haar televisieleven

Volmondig geeft Emma toe dat dit nieuwe programma niet het hoogtepunt is in haar televisieleven. "Tanden, ja... Het is niet zo dat mijn hart sneller gaat kloppen van een reportage maken over tanden. Dat is niet waar ik van gedroomd heb in mijn leven, anders dan het songfestival, dat kan ik je wel vertellen. Maar het is ook niet vervelend om te doen. Soms kunnen dingen waar je je toe moet zetten ook weer wat opleveren, namelijk dat je weet wat je niet wil of wat je in het vervolg anders zou doen."

Meer dan van het eindresultaat geniet ze van het maakproces. "Tv maken is voor mij een soort puzzelen. Het leukste vind ik stiekem als het misgaat de dag van tevoren. Dat je in een avond iets totaal anders moet bedenken, en dat het dan ook nog lukt. Dat geeft mij zo’n kick. Ik vond het zo leuk om in een soort van stress paniek modus heel snel te gaan schakelen."

Nergens bijhoren

Als kind was de televisie een houvast in haar leven. Maandag Grey’s anatomy, dinsdag Law and Order, woensdag Criminal Minds en dan eerst in de vooravond natuurlijk DWDD, het televisieschema van de hele week zat in haar hersenen gebeiteld. "Ik groeide op in Manderveen, dat is echt een heel klein dorp. Mijn vrienden woonden allemaal in Almelo, dat was 16 kilometer verderop. Ik had niemand om mij heen. En ik zat ook net nog in de fase dat er geen internet op je telefoon was. Ik was heel veel tv aan het kijken."

Haar sociale leven was versnipperd. Ze voetbalde in het dorp, en zat daar ook op scouting. Maar haar schoolvrienden zaten allemaal in Almelo. "Ik heb nooit één vaste vriendengroep gehad. Ik was vrienden met mensen die een vaste vriendengroep hadden. Ik had wel clubjes, plukjes mensen, maar dat was niet een soort kerngroep waarmee je naar Lloret de Mar gaat ofzo. Niet dat ik dat zou doen, maar… dat had ik niet.

Uiteindelijk hoorde ik bij alle groepjes en dus tegelijkertijd bij geen. Dat vond ik soms wel jammer. Je hebt dan toch nooit echt het gevoel dat je ergens voor 100% bij hoort. Ik denk ook dat ik mezelf op een bepaalde manier heb afgeschermd, omdat ik vaak werd afgewezen door groepen: ze vonden dat ik er niet bij hoorde, omdat ik raar was, of geen Twents sprak. Ik was daarin een beetje gescarred, zodat ik mezelf daarvoor afschermde. Als je nergens bij hoort, kun je ook niet weggestuurd worden."

BNN: 'Een match made in heaven'

Waar ze wel graag bij wilde horen: BNN. Ze keek als tiener naar programma’s als Proefkonijnen, Je zal’ t maar hebben of Spuiten & Slikken. "Dat hele clubje van Patrick tot Geraldine, Dennis en Valerio en Filemon, iedereen, ik vond het zo’n coole, vette club mensen. Daar wilde ik bij horen. Ik wilde daar zijn. Ik wilde dat opsnuiven, ruiken, voelen."

Op 15 januari 2015 was het zover, ze mocht aan de slag bij BNN. "De familie die ik voor me zo voor had gesteld, die was daar gewoon. Die liep daar rond. En dat ging dan niet alleen over de presentatoren, maar alle mensen aan de achterkant, op de redacties, iedereen ademde allemaal dezelfde energie. Ik weet nog precies hoe het tapijt daar ruikt. Een soort weeïge, muffe geur. Ik weet nog toen ik daar binnenkwam: dit ruikt als thuis. Dat was heel lekker. Het was een hele prettige vertrouwde geur. Het was een match made in heaven."