Waarom schreef Carmien Michels een boek over rouwende vaders?

Rauwheid

De jury sprak in het rapport van 'een bundel die je van de ene verbazing in de andere laat vallen, tijdens het lezen verveel je je geen moment.' Dat was volgens Michels ook de intentie: "Ik wilde vooral een boek schrijven waarbij ik voelde dat ik over mijn eigen grenzen heen ging, dat ik het zelf ook spannend vond. In eerste instantie had ik verhalen met een perfect ronde spanningsboog geschreven, maar later besloot ik dat ik toch iets meer de randen op moest gaan zoeken. Rauwheid en wreedheid. Ook in de diepte van het verdriet van vaders."

Waarom koos de Vlaamse schrijfster juist om vaders als hoofdpersonen te nemen? "Ik merkte dat ik in mijn werk niet veel vaderfiguren had. De meeste vaders uit mijn vorige verhalen waren dood of hadden een slechte band met hun kinderen. Wellicht dat ik als jonge vrouw de band met mijn moeder en haar moeder goed heb geanalyseerd, en dat ik minder heb stilgestaan bij mijn eigen vader en zijn eigen vader, en de vaders om mij heen."

Angst voor rouwen

Het rouwen van vaders intrigeerde haar, vertelde ze in de uitzending. "Enerzijds zat ik zelf in een rouwproces, mijn grootvader was gestorven. Anderzijds kwam ik ook heel veel jonge en oudere vaders tegen die met wonden van het verleden zaten en verhalen aan mij vertelden. Dat kwam altijd weer samen. Daardoor kreeg ik door dat vaders figuren waren die ik nog niet zo goed had bekeken als zijnde zeer gelaagde mensen met een diep verdriet. Ik betrapte mezelf op die naïviteit."

Uit het boek blijkt dat veel vaders ontzettend bang zijn om de rouw aan te gaan. "Je loopt er in zo'n proces zo vaak van weg. Maar linksom of rechtsom komt het toch altijd bij je terug."