Wat is de overeenkomst tussen Delfts blauw en tatoeages?

Volgens Schiffmacher zijn tatoeages en Delfts blauw helemaal niet zo'n vreemde combinatie. "Kort door de bocht is Delfts blauw een hoeveelheid pigment onder een laagje glazuur, en een tattoo is een laagje pigment onder de huid." Volgens de tattoo-artiest zijn beide 'ambachtelijke volkskunsten' over komen waaien uit Azië. "Het zijn stukken cultuur die in Nederland terecht zijn gekomen via de zeevaart."

Geloof, hoop en liefde

De naam van de tentoonstelling is Geloof, hoop en liefde. Volgens Schiffmacher omdat zijn voorliefde voor 'het beeldverhaal' is begonnen in zijn katholieke kindertijd. De kruiswegstatie (een schilderijenreeks in de kerk over de lijdensweg van Christus) was voor de tattoo-artiest het eerste 'stripverhaal' dat hij ooit zag. "Die oud-misdienaar leeft nog steeds in me, die plaatjes spreken me nog altijd aan: pelgrimsinsignes, kruizen en de heropstanding."

Volgens Schiffmacher gaat tatoeëren over duidelijke en directe beelden: een kruis, een anker, een hart, twee handen in elkaar. Die zijn allemaal te scharen onder Geloof, hoop en liefde. Voor een dyslect als Schiffmacher ideaal, want hij denkt in beelden in plaats van woorden. "Het is niet voor niks dat ik beroemd ben geworden met de vele spelfouten die ik maakte in geschreven tatoeages. Bijvoorbeeld 'Mokum' met twee k's."

Tatoeëren als meditatie

Volgens Schiffmacher is tekenen en tatoeëren voor hem een soort meditatie. "Ik weeg 130 kilo en als ik bezig ben, leun ik met dat gewicht op een heel klein puntje van een potlood om een tekeningetje te maken. Als dat geen meditatie is weet ik het ook niet meer. Het is een ontzettend prettige bezigheid."