Rense Sinkgraven: het gaat niet goed met de duivensport

Duivensport als symbool van de eeuwige wederkomst

In ‘Dorus de Doffer’ staan twee duivenmelkers lijnrecht tegenover elkaar. Wicher is de man van de intuïtie, de natuurlijke aanpak. Lambert, met zijn topduif de 59, is de man van de klinische wetenschap, de zuiver rationele visie. De lezer maakt kennis met een wereld en een vocabulaire dat anders verborgen zou zijn gebleven: fond, neststand, verkenningscirkel.

“Ik ben tien jaar duivenmelker geweest en het gaat niet goed met de sport. Ik vond dat er iets van die wereld bewaard moest blijven.” Mensen zitten tegenwoordig toch meer op apparaatjes dan dat ze bij het duivenhok gaan zitten wachten tot de duiven terug komen vliegen.

De melkerswereld is een slangenkuil

Sinkgraven vertelt in geuren en kleuren over legendarische duivensoorten – bijna allemaal afkomstig uit België – en over het spannende ritueel van inkorven en loslaten, van het wachten op de duiven en hoe een duif dan soms aarzelt om daadwerkelijk het hok in te gaan: pas dan kan er immers afgeklokt worden. De onderlinge strijd is hard en de melkerswereld is een slangenkuil. Bovendien is duivenmelken niet altijd goed voor de liefde tussen mensen, want het is een hobby die veel tijd en aandacht nodig heeft.

“Ik hield met het werk op omdat het niet meer te combineren was. Eerst moest ik in militaire dienst, toen wilde mijn moeder het nog wel voor mij opvangen, vond ze wel leuk om te doen. Maar daarna ging ik filosofie studeren in Groningen en dat was gewoon niet meer te combineren. Je moet in het vluchtseizoen heel precies te werk gaan. Welk systeem je ook kiest. Je hebt er die mannetjes en vrouwtjes strikt gescheiden houden. Je hebt mensen die de duiven een volle bak gunnen of juist matig voederen in de periode voor een vlucht.

'Alles wat je in het leven doet, komt eeuwig terug'

De wereld van de duivenmelkers is divers. De een is timmerman, de ander onderwijzer. De een komt uit een christelijke familie, voor de ander speelt God geen rol. Dat leidt soms tot botsingen. Als tijdens het vluchtseizoen bijvoorbeeld uitgeweken wordt naar de zondag, omdat de wind op zaterdag niet gunstig is.

Het gedoe met die duiven gaf Sinkgraven de gelegenheid ook andere dingen aan bod te laten komen. Ons literaire erfgoed bijvoorbeeld, de muziek van Pink Floyd, zijn liefde voor filosofie. “Ik was als jongeman helemaal weg van Nietzsche. Vanwege zijn verzet tegen God en het gezin, tegen de familie, tegen de moeder. Dat zit ook in het boek. Wicher denkt steeds aan de ‘eeuwige wederkomst van het gelijke’, zoals Nietzsche dat noemt. Alles wat je in het leven doet, komt eeuwig terug.”