Guns N' Roses is terug, en net zo hard als vroeger
- Nieuws
- Guns N' Roses is terug, en net zo hard als vroeger
De een had lang, sluik haar en droeg een bandana of een hoed. De ander schuilde achter de krulgordijnen die voor zijn gezicht hingen. Moeilijk te zien maar makkelijk te herkennen. Axl Rose en Slash waren de hoofdfiguren van de hardrockband Guns N' Roses die in de jaren negentig de wereld veroverde.
Ze zijn nu grotendeels in dezelfde formatie terug met een nieuwe wereldtournee: de Not In This Lifetime Tour. Ook Nederland staat op de lijst: 12 juni 2017 in het Goffertpark in Nijmegen. Het is de eerste keer sinds 1993 dat Rose, Slash en bassist Duff McKagan samen een podium delen.
Tenminste, als alles goed gaat. De tijdlijn en verschillende formaties van Guns N' Roses zijn niet bij te houden. Dat kan een en ander te maken hebben met het gedrag van de rocksterren. “Ik heb Slash vaak gesproken en die was altijd wel openhartig over Axl”, zei Jean-Paul Heck van muziekmagazine Soundz vanmiddag in het NPO Radio 1-programma De Nieuws BV. “Hij zei: 'het is een geweldige zanger maar een vreselijk moeilijk mens. Onvoorspelbaar en gewelddadig. En veel drugsgebruik.' Maar Slash zelf ook hoor ”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
'Nigger'
Dat hij onvoorspelbaar kon zijn blijkt wel uit het vroegere werk van Axl Rose. In het zelfgeschreven nummer One in a Million zingt hij ‘you're one in a million, babe, you're a shooting star’. Maar opeens, later in hetzelfde liedje, schrijft hij: ‘police and niggers, that’s right/ Get out of my way/ Immigrants and faggots/ They make no sense to me.’
In onderstaand filmpje legt Rose uit waarom hij zulke woorden gebruikte en waarom hij vond dat het geen probleem was. One in a Million deed namelijk behoorlijk wat stof opwaaien toen het in 1988 verscheen. Dat de verklaring van Rose – dat zijn gebruik van het woord nigger vooral voor creatieve doeleinden was en niet voor racistische – was wellicht makkelijker te tolereren omdat gitarist Slash in de band zat, die zelf zwart slash wit is.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Wie durft?
Met de krasserige net-niet-valse stem van de charismatische Rose die ook nog eens wist hoe je een keihard rocknummer de aanstekelijkheid van een popnummer kon geven, sloeg Guns ‘N’ Roses eind jaren tachtig in als een bom. Hun muziek raasde als een kettingzaag door de hitlijsten die toen vooral vol stonden met dance en glamrock-muziek.
“Destijds was het best hele harde muziek, wat eigenlijk niet op de radio gedraaid werd”, zei Radio Veronica dj Jeroen van Inkel vanmiddag, ook te gast in De Nieuws BV. “Niemand durfde dat te draaien. Ik merkte dat als ik ergens zo’n plaatje draaide, dan ging het dak eraf. De meisjes gingen van de dansvloer en de jongens gingen erop.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Leef je uit
Sweet Child ‘O’ Mine, November Rain, Welcome to the Jungle, Paradise City. Ze galmen weer door de wereld zoals ze zijn bedoeld: met Axl Rose als zanger, Slash op gitaar en McKagan op bas. De mannen zijn inmiddels in de vijftig maar kennelijk nog lang niet moe: met de Not In This Lifetime Tour spelen ze maar liefst dertig data. Is het voor het geld? Voor de fans?
Jeroen van Inkel denkt dat het voor hunzelf is: “Het zijn muzikanten. Muzikanten willen altijd gewoon spelen, voor publiek. Met andere muzikanten doen waar ze goed in zijn. Dat zie je ook bij andere bands met oudere mannen en vrouwen die het nog steeds leuk vinden om te spelen. Dan zeg ik: ga je gang en leef je uit.”
