Leo Blokhuis: 'Er ging een deur open naar een wereld in full colour'

{podcast audio="115684" caption="Leo Blokhuis over zijn muzikale debuutroman" }

Het boek: Blauwe Zomer

Het boek dat Leo Blokhuis schreef, is als het ware een ingekleurd geschiedenisverhaal. Het boek speelt zich af eind jaren '50 en vertelt het verhaal van twee jongens met totaal verschillende achtergronden – de één geboren in Nederland, de ander in Indonesië – die moeten kiezen: avontuur in de muziekwereld, of een stabiel burgermansbestaan. Samen zoeken ze naar hun plek in de Nederlandse maatschappij.

Dat Leo Blokbuis dit boek schreef is niet gek. "Ik ben altijd benieuwd geweest naar waar dingen vandaan komen: toegepaste geschiedenis", vertelt hij. "Van alles wat ik maak, vind ik het eigenlijk het leukste om iets te onderzoeken. Ik vind het heerlijk om mijn tanden ergens in te zetten."

Een paar jaar geleden werd hij met zijn neus op de feiten gedrukt: hij maakte een opmerking over Indonesië en kwam erachter dat hij eigenlijk maar heel weinig van die geschiedenis wist. "Hoe precies de vork aan de steel zat, na de oorlog, hoe die mensen hier terecht zijn gekomen, daar wist ik eigenlijk helemaal niets van." Hij raakte geïnteresseerd in de Indische rockmuziek en met groot plezier dook hij in de feiten en verhalen.

Familiebanden bedreigd door muziek

De Nederlandse jongen, Johan, uit zijn boek Blauwe Zomer komt uit een gereformeerd gezin. Er zijn tussen hem en Leo Blokhuis grote parallellen te trekken. "Ik hoorde op school dat naar de bioscoop gaan een zonde was. Dat God dat niet wilde. Die hele culturele sector was geblokt, het was iets wat niet hoorde bij de wereld waar ik in hoorde."

Zijn vader was predikant en de hele dag bezig met het schrijven van preken. "Ik ging graag met hem om en ging vaak mee naar zijn preken. Dan zaten we in de auto en hij had dan vaak de radio aanstaan. Toen een keer, in '73, ik was 11, opeens het nummer Crazy Horses van Osmonds voorbijkwam." De wereld van Leo Blokhuis stond op zijn kop.

"Van de een op de andere week wilde ik niets anders dan popmuziek luisteren. Mijn moeder vond dat vooral erg zorgwekkend. Ze wilde ons bij de kerk houden, op de rechte weg houden. Popmuziek hoorde volgens haar bij het domein van de wereld, de duivel, seks. Allemaal bedreigend voor de goede zeden die in ons huis hoorden. Ik ging voor hen gewoon vijf afslagen te ver."

Toch liet hij zich niet tegenhouden. "Er gaat een deur open naar een wereld in full colour, waar je altijd in zwart-wit leefde. En je denkt: dit gaan we niet opgeven! Ik had schriftjes vol met liedjes, probeerde de nummers die ik mooi vond op te schrijven, vast te leggen."

"Ik kon op mijn 13^e niet uitleggen waarom muziek zo ontzettend belangrijk voor me was. En mijn moeder kon dat niet accepteren, of ze snapte het gewoon niet. En toen ik daar later mijn werk van had gemaakt, zorgde dat voor afstand." Dat wat hem het diepste roerde, kon hij niet delen met zijn moeder.

"Mijn moeder heeft acht kinderen ontzettend liefdevol grootgebracht. De liefde is de familieband en de dankbaarheid, maar het gesprek is ergens gestokt. Het draadje hebben we nooit meer echt kunnen oppakken. Het is heel jammer dat we een echte verbinding hebben gemist."

De band met zijn vader was anders. Zeker op het einde van zijn vaders leven zag hij dat hun overeenkomsten groter waren dan hij ooit had gehoopt.

Mystiek gevoel

"Voor mij is mystiek een steeds belangrijker begrip geworden. Kennis en geloof lopen altijd voorop in het klassieke protestantisme en ik heb heel lang het mystieke gemist." Juist de zaken waarbij woorden ontoereikend zijn, vindt Leo Blokhuis steeds belangrijker. "Het leven is geen rekensom met een paar plusjes en een paar minnetjes. Het is iets onomkoombaars."

Meer kunst en cultuur?

Nooit Meer Slapen is hét cultuurprogramma van de VPRO. Elke maandag- tot en met vrijdagnacht tussen 00.00 en 02.00 uur hoor je diepgravende gesprekken over cultuur, literatuur, film, muziek, theater en kunst op NPO Radio 1. Terugluisteren? Dat kan uiteraard via de podcast.