De jonge Papoea generatie voelt zich nog steeds verbonden

“Dit is wel waar ik vandaan kom”, vertelt Mansyowi Berhitu in NOS Met het Oog op Morgen. Hij is onderdeel van de vierde generatie Papoea. Samen met Femke Schouten, derde generatie, vertellen ze over hun verbondenheid met het eiland Papoea.

Verbonden

Beide jongeren voelen zich erg verbonden met de geschiedenis en het eiland. De verhalen over de geschiedenis werden verteld door de ouders en grootouders. Ze kregen de historie vanaf kleins af aan al mee. “Het waren verhalen van een paradijselijk eiland aan de andere kant van de wereld, maar het waren ook verhalen van onrecht en een gevoel van strijd”, vertelt Schouten. Het was de bedoeling dat het een onafhankelijk eiland zou zijn, maar in 1969 werd West-Papoea onderdeel van Indonesië. Er was toch altijd hoop onder de Papoease gemeenschap in Nederland. “Mijn opa had altijd de hoop dat het nog goed zou komen en dat het lijden van zijn volk zou stoppen.”

Ook zijn Berhitu en Schouten naar het eiland afgereisd. Het voelde voor Berhitu als thuiskomen. “De verhalen die je hoort, de geuren, de klanken, alles klopte meteen. Jij krijgt er gelijk een soort warm gevoel van”, legt hij uit.

Vlag

De ‘morgenster’-vlag werd voor het eerst in 1961 gehesen en had het symbool moeten worden van de onafhankelijkheid voor Papoea Nieuw-Guinea. Het straalde verzet uit. De vlag betekent dan ook veel voor de twee. “Mijn moeder is vernoemd naar de Morgenster. Als je die vlag nu hijst dan riskeer je 15 jaar gevangenisstraf of zelfs de doodstraf”, legt Schouten uit. Berhitu heeft een aantal van deze vlaggen hangen thuis. “Toen ik geslaagd was, hing ik niet de Nederlandse vlag uit. Ik hing de morgenster uit.”