Henk Wijngaard: 'Ik had een vreselijke jeugd maar focus op de leuke momenten'

Wijngaard las het boek zelf onder het luifel van zijn camper. Leuk geworden, zei hij tegen zijn vrouw. "Twan Linders schrijft heel goed. Hij was als klein jochie al fan. Dan stond hij buiten bij de discotheek mee te luisteren, naar binnen mocht hij nog niet."

Boeken zijn net als platen, zegt Wijngaard: "Die maak je, je luistert of leest het een keer terug en dan gaat op de plank."

Moeilijke jeugd

Wat hem zelf opviel tijdens het lezen? "De gelukzaligheid spuit er niet bepaald uit. Er zit zowel vreugde als verdriet in. Ik heb een vreselijke jeugd gehad." Zijn moeder raakte aan de pijnstillers en kreeg in bijzijn van Wijngaard een epileptische aanval. "Ze had schuim op de mond en bonkte met haar hoofd bonkend op de grond.." Wijngaard liep weg van huis en later nog eens bij zijn grootouders bij wie hij ging wonen.

"Toch haal ik de leuke momenten uit het boek", vertelt Wijngaard. Bijzonder was de ontmoeting met een halfbroer en halfzus aan de andere kant van de Atlantische oceaan. "Door de Rocky Mountains heen reed ik naar mijn zus Bonny en dacht: my god, this is great."

Kippenvel bij optredens

Waar Wijngaard ook nog steeds kippenvel van krijgt: "jonge meisjes die meezingen bij optredens". Ongelofelijk vindt hij het, dat jonge mensen al zijn nummer kennen.

Maar een ding is zeker, Wijngaard heeft met zijn muziek nog steeds grote impact op niet alleen vrachtwagenchauffeurs. "Als ik ergens binnenkom, gebeurt er iets. Ik weet niet zo goed wat dat is. Misschien de manier waarop ik liedjes zing?"