De opkomst en ondergang van Oasis

“They were coming out of the grunge era and the dance era”, zegt Whitecross in een reportage van Atze de Vrieze voor het NPO Radio 1-programma Nooit Meer Slapen. “Grunge was all about the Kurt Cobain philosophy: I hate myself I wanna die. It was very negative. And then you had dance music, that was very euphoric. Oasis had the energy and the vitality of punk and grunge, but it also had the euphoria and the highs of dance music."

Dan maar rockster

De muziek klonk als de herstelfase na een depressie, je kon er melancholisch op wegzwijmelen maar de teksten hadden ook een positieve, hoopvolle nasmaak. Met hun combinatie van psychedelische rock, grunge en pop werd de band van Liam en Noel Gallagher de grootste ter wereld. Niet slecht voor twee jongens uit Manchester. “Tijdens hun jeugd waren er voor jongens zoals zij eigenlijk maar drie opties om echt geld te verdienen: profvoetballer worden, drugsdealer of rockster”, zei regisseur Whitecross deze week in NRC Handelsblad.

De broers Gallagher stonden aan het hoofd van Oasis. Hun giftige relatie werd minstens zo bekend als de muziek die ze maakten en is ook de kern van de documentaire. Dankzij archiefbeelden komen we in Supersonic veel te weten over hoe de twee met elkaar omgingen. Noel was de grotere broer en schreef de liedjes, Liam was de leadzanger. Het feit dat Noel werd gezien als de ingetogenere van de twee wil veel zeggen, als je bedenkt dat hij destijds heeft gezegd dat de bandleden van Blur "need to catch AIDS and die".

De Gallaghers hadden beiden volledig onvoorspelbare karakters, wat bijdroeg aan de spanning en allure van de band. Regelmatig werden ze dronken het podium op geloodst, scholden ze elkaar verrot in de media en gingen ze op de vuist. "Oasis was like a Ferrari," zegt Liam in Supersonic. "Great to look at. Great to drive. And it'll fucking spin out of control every now and again. I loved every minute of it.” Hartverwarmend. In de documentaire zegt zijn oudere broer: “I remember fucking smashing his head in with a cricket bat.”

Supersonische samenwerking

"Oasis’s greatest strength was me and Liam”, zegt de songwriter in de documentaire. “It’s also what drove the band into the ground in the end.” De band werd in 2009 opgeheven. Noel plaatste een statement op hun website: "It is with some sadness and great relief... I quit Oasis tonight. People will write and say what they like, but I simply could not go on working with Liam a day longer." Mochten de broers het ooit weer bijleggen, dan zal dat vooral zijn vanwege de fans. “Die liedjes waren eigenlijk niet zo bijzonder”, zegt Noel in Supersonic over zijn eigen muziek. “Nee, het was de manier waarop ze teruggezongen werden. Dat was het verslavende element.”

In de film komt moeder Peggy Gallagher ook aan het woord. “I don’t know why the hell they don’t just phone each other,” zegt zij, “because they’ll be ringing me every day asking after each other.” Eigenlijk wel aandoenlijk, dat een van de grootste rockbands ter wereld ten onder is gegaan aan een ‘hij-begon’ ruzie. Toen ze elkaar wél konden uitstaan en hun krachten bundelden waren ze niet te stoppen. Mocht het nooit meer goed komen, dan hebben ze de top in ieder geval al bereikt en een paar klassieke albums nagelaten. En dan hebben we het nog niet eens over hun hit Wonderwall gehad. Don’t look back in anger, jongens.

Luister hier naar de reportage over Supersonic van Atze de Vrieze uit het NPO Radio 1-programma Nooit Meer Slapen:

Luister hier naar een item uit het NPO Radio 1-programma De Nieuws BV: