'Kronenburg Park' van Frank Boeijen is een ode aan Nijmegen met een diepere laag

Begin jaren '80 reed Frank Boeijen vaak langs het Kronenburgerpark in Nijmegen. De gitarist van de band woonde daar in de buurt, en zo zagen ze veel taferelen afspelen in het Nijmeegse park. "Het was geen prettig gezicht, die arme meisjes daar", zegt Boeijen. "Ik heb geen morele oordelen, maar het was gewoon heel triest om dat te zien. Heroïne was toen aan de gang. Dat was niet alleen in Nijmegen, maar dat was in elke beetje grote stad in Nederland zo. Op de een of andere manier wilde ik daar iets over zeggen."

'Kronenburg Park'

En dat deed hij in zijn nummer Kronenburg Park. "De bedoeling is, ik wilde eigenlijk iets zeggen over prostitutie. Maar hoe haal je iets uit de werkelijkheid, iets groots zoals heroïneprostitutie, hoe doe je dat?" Daarover haalde Boeijen zijn inspiratie bij Bob Dylan. "Die zegt, je moet het persoonlijk maken. Dus je neemt één iemand daaruit en daar maak je een verhaal over. En, je maakt een verhaal over de klant, die eigenlijk net zo betreurenswaardig is, die moet weer naar huis rijden en net doen alsof er helemaal niks aan de hand is. Hoe voel je je dan?"

"Nogmaals, ik heb geen moreel oordeel over prostitutie, maar dit is iets heel treurigs." Daarmee doelt Boeijen ook op het tijdsbeeld, dat destijds best wat jonge mensen verslaafd waren aan heroïne. Bij de zanger op school zaten jongens en meisjes die heroïne gebruikten, vertelt hij. "Dat was in de jaren '70, en dat was gewoon zo. Men wist niet zo goed waar men mee bezig was. Nu is het allemaal heel bekend. Dus die tijden zijn voorbij, godzijdank."

Treurig verhaal

Het grote thema heroïne-prostitutie persoonlijk maken deed Boeijen doordat hij iemand meende te herkennen in het Kronenburgerpark. Een meisje met wie hij op de middelbare school zat, zat onder de methadon. "Ik sleepte haar van klas naar klaslokaal, en die was er gewoon niet bij. Dus, ik vulde alles voor haar in en iedereen vond het prima. Maar op een dag was ze weg, dus toen dacht ik van, zou zij er dan ook staan? Treurig verhaal."

Ode aan Nijmegen

Bovendien is Kronenburg Park ook een ode aan Nijmegen, zegt Boeijen. "Ik had ook over het Vondelpark kunnen gaan zingen." Daarnaast is het volgens de Nijmeegse zanger belangrijk dat de luisteraar vooral zelf diens fantasie de vrije loop laat: "Het is heel jammer om het nummer te versmallen tot waar het dan daadwerkelijk over zou gaan, je wordt een dief van de fantasie van de luisteraar. Maar het nummer is nu 36 oud, dus nu mogen de mensen het wel weten."