Scheten, eindeloos veel kilometers en lekker in je eigen bubbel: dit is het rock-'n-roll leven in een tourbus

U2, The Beatles, No Doubt, allemaal legendarische bands die zijn begonnen in zo'n vies bestelbusje. Na zeven studioplaten, dachten de mannen van DeWolff, we kunnen ook een plaat opnemen in onze bus. Met een 4-sporen-cassetterecorder van Tascam op de achterbank nam de band tijdens hun tour door Europa het album, met de zeer toepasselijke naam, Tascam Tapes op. "Het was fantastisch om te doen, maar het was ook heel zwaar. We gingen muziek maken op momenten die je normaal neemt om een boekje te lezen, of te slapen", vertelt Pablo van de Poel.

Met je beste vrienden en crew in een vacuüm zitten, zo omschrijft Van de Poel het gevoel als de band onderweg is. "Het is een beetje, jij tegen de rest van de wereld." De tourbus is niet zomaar een busje, zo heeft de band er een PlayStation 4 ingebouwd en kunnen ze Netflix kijken op een scherm, maar een bus met een ingebouwde douchecabine is het nog niet. "Wij moeten in flesjes pissen", zegt Van de Poel lachend.

Een bijna-doodervaring

In een van de busjes maakte de band een bijna-doodervaring mee. "De bus ging nooit harder dan 80 of 90 kilometer per uur. We reden op de Duitse snelweg een heuvel af, en toen haalde de bus de 130. Toen reden we bocht om en stond er een file. Onze chauffeur, die achteraf geen rijbewijs bleek te hebben, moest vol op de rem. Er zit een plastic wand die ons van onze duizenden kilo's apparatuur scheidt en die begon ineens te kraken."

Door de coronapandemie staat de bus al een tijdje stil op het oprit. "We hadden laatst een paar testevents, toen hebben we hem kunnen gebruiken." Maar een uurtje onderweg is niet hetzelfde als een rit van acht uur. Van de Poel mist het optreden en onderweg zijn enorm. "Rock-'n-roll is ook de mogelijkheid hebben om te ontsporen. Dat kan nu niet."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.