Nizar El Manouzi, een wonderkind?

Iets terugdoen op zijn verjaardag

En wie denkt dat hij naast zijn drukke werk en studie geen tijd heeft voor andere mensen heeft het mis, elk jaar viert hij zijn verjaardag in de Pauluskerk waar hij een grote maaltijd meeneemt voor de mensen die daar verblijven:

"Mijn familie heeft al een lange geschiedenis met de Pauluskerk en daarom heb ik vanaf mijn 18e besloten om daar iets te doen voor daklozen, vluchtelingen en allerlei mensen die in diepe, diepe nood verkeren. Omdat zij altijd hun armen hebben openstaan, wil ik iets terugdoen en deel ik op mijn verjaardag het eten met iedereen daar."

Liefde voor kennis

Wat veel mensen vaak aan hem vragen is hoe hij het voor elkaar krijgt om zoveel verschillende studies naast elkaar te doen en hoe het zo is gekomen: "Ik doe inderdaad veel verschillende studies, maar ik doe ze echt niet allemaal tegelijkertijd, ik smeer het uit: dan weer daar een scriptie, dan weer hier een vak, ik wil er zelf iets aan hebben, ik wil het een vertaalslag geven in mijn leven.

Mijn liefde voor kennis heb ik echt van thuis meegekregen. Mijn ouders en mijn opa interesseren zich altijd in de wereld, willen iets voor een ander doen, open staan. Daarnaast blijven ze heel dichtbij zichzelf en hebben niet anderen nodig om zich erkend te voelen. Ze geloven in zichzelf."

Zijn vrolijke en bijzondere opa, op wie Nizar dol is, nam hem al vroeg mee naar kleine Marokkaanse dorpen, waar zijn geschiedenis ligt en waar mensen het moeilijk hebben: "Hij heeft me echt geïnspireerd om dokter te worden, om iets te gaan betekenen voor kinderen met een aangeboren afwijking bijvoorbeeld. Ik ben daar heel erg in geïnteresseerd en ik wil zeker op termijn kinderarts worden, maar heb gelukkig nu ook de ruimte gegeven aan mijn creatieve kant; het acteren, presenteren en het maken van eigen verhalen."

Stateloze jongeren: 'Diep triest en dramatisch'

Nizar is al een tijd bezig met een documentaire over zijn neef die een moeilijk leven leidt als illegale vluchteling in Europa. "Mijn neef was een succesvol sporter, hij deed mee aan het WK voor de triatlon. Maar nadat hij besloten had om te stoppen met sporten en in Europa te blijven zonder papieren, ging het steeds slechter met hem.

Er zijn veel van dat soort kansloze jongens in Europa, die nadat ze hun paspoort hebben verbrand ook niet meer terug mogen naar hun land van herkomst. Ze zijn letterlijk stateloos en deze jongens zorgen voor veel problemen en worden gezien als uitschot. Diep triest en dramatisch. Ik wil in deze film laten zien hoe hardnekkig dit probleem is en dat we er gezamenlijk een oplossing voor moeten vinden. Maar het is ook een heel persoonlijk document en doet me eens te meer beseffen hoeveel kansen ik heb gekregen."