Nieuwe gezondheidshype in Kenia: camelccino

“Eerder hielden mijn man en ik bijna honderd koeien, maar tijdens de droge periodes, die steeds vaker voorkomen, gaven de dieren geen melk meer en gingen er jaarlijks tientallen dood”, vertelt de 45-jarige Mariam Maalim terwijl ze in haar lange blauwe hijab tussen de dieren doorwandelt. Mariam en haar echtgenoot besloten op kamelen over te stappen die twee weken zonder water kunnen, en ook tijdens droogte melk blijven geven.

Sommige mensen spreken inmiddels zelfs over een ware ‘camelrush’ en het aantal kamelen in Kenia is de afgelopen tien jaar dan ook verdrievoudigd van 920.000 tot 3 miljoen dieren.

Gezondheidsfanaten

De beesten zijn dan ook big business. Zo is de flinke Somalische gemeenschap in Nairobi een goede afzetmarkt, en kun je in verschillende koffiebarretjes in de Keniaanse hoofdstad tegenwoordig een camelccino bestellen, een cappuccino gemaakt met kamelenmelk. In Dubai wordt kamelenijs en kamelenchocola geproduceerd.

Wereldwijd gaan steeds meer gezondheidsfanaten de ietwat zoutige ‘supermelk’ drinken, omdat kamelenmelk veel ijzer, veel vitamine B en driemaal zoveel vitamine C als koemelk bevat. Bovendien zou het een geneeskrachtige werking hebben voor mensen met diabetes, tuberculose en maagzweren.

Masai

Zelfs sommige leden van de conservatieve Masai – die altijd zo gehecht waren aan hun koeien - beginnen kamelen te houden. “Met kamelen heb je altijd melk in huis”, lacht Olé Nkiu die acht jaar terug vijf kamelen besloot aan te schaffen nadat bij een ernstige droogte de helft van zijn 190 koeien stierf.

Niet alle Masai zijn echter even gecharmeerd van kamelen. “Enkele jaren terug trokken Somalische immigranten met kamelen naar ons gebied. Omdat we vervolgens werden getroffen door ernstige droogte geloven nu veel Masai dat de dieren juist droogte veroorzaken”, vertelt Maya.

Toekomst

Maalim en zo’n dertig andere vrouwen brengen inmiddels dagelijks zo’n vijfduizend liter kamelenmelk naar een distributiepunt. De vrouwen krijgen steun van de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie SNV die een melkkoeltank voor hen heeft gefinancierd. “Dankzij de melkopbrengsten kan ik mijn acht kinderen naar school sturen en gaat eentje zelfs naar de universiteit”, vertelt Maalim.

Nu nog gaat de melk in laadruimtes van passagiersbussen naar Nairobi. Maar omdat het ‘witte goud’ soms wordt gestolen en bij bus-pech achterblijft en bederft, willen de vrouwen met een lening een eigen koelvrachtwagen kopen. “Ook willen we yoghurt maken, de producten verpakken en naar Somalië gaan exporteren”, zegt de Keniaanse. “Dankzij kamelenmelk gaan we een mooie toekomst tegemoet.”