Waarom gaat Israël ondanks de internationale kritiek door met het overschrijden van rode lijnen?

In gesprek met Peter Malcontent, docent internationale betrekkingen aan de Universiteit Utrecht, wordt duidelijk dat de traditionele kritiek op Israël weinig impact heeft gehad. "Landen hebben al heel lang kritiek op Israël en die kritiek heeft nog nooit effect gehad," merkt Malcontent op. Hij benadrukt dat economische sancties, het schrappen van associatieakkoorden of het stopzetten van militaire steun mogelijke drukmiddelen zijn, maar dat deze tot op heden niet zijn ingezet.

Woorden zonder invloed

Malcontent wijst op de terughoudendheid van landen om daadwerkelijke stappen te ondernemen. "Men is bang om in de antisemitische hoek gedrukt te worden, binnenlandse politiek speelt ook een rol," legt hij uit. Deze geopolitieke complexiteit maakt het moeilijk voor landen om krachtige actie te ondernemen tegen Israëlische acties die als onrechtvaardig worden beschouwd.

Een cruciaal aspect van de Israëlische ongevoeligheid voor internationale kritiek is de perceptie van isolatie. Malcontent beschrijft Israël als een 'bubbel', waarin Israëliërs zich omringd voelen door vijanden en zich nauwelijks bewust zijn van de realiteit in Gaza of op de Westelijke Jordaanoever. Deze gevoelens van bedreiging en onbegrip versterken de overtuiging dat Israëlische acties gerechtvaardigd zijn, ongeacht internationale veroordelingen.

Kritiek voor de bühne

Ondanks de voortdurende stroom van veroordelingen lijkt de internationale kritiek op Israël vaak weinig meer dan een symbolisch gebaar. "Landen weten dat die kritiek niet helpt en Israël weet of denkt te weten dat landen nooit overgaan tot daadwerkelijke actie," aldus Malcontent. Deze impasse creëert een situatie waarin Israël zijn beleid voortzet, terwijl de wereld toe blijft kijken zonder echte consequenties te verbinden aan de schendingen van mensenrechten.