Journalist Arnaud De Decker blijft terugkeren naar Oekraïne: 'Ik miste de adrenaline van het werk'
- Nieuws
- Journalist Arnaud De Decker blijft terugkeren naar Oekraïne: 'Ik miste de adrenaline van het werk'
De Vlaamse journalist Arnaud De Decker (27) is op 24 februari 2022 in Oekraïne als Rusland binnenvalt. Sindsdien doet hij verslag vanuit het hele land en maakt voor verschillende media reportages over de oorlog. Ondanks het gevaar blijft De Decker blijft steeds terugkeren naar Oekraïne. Hij houdt van zijn werk en krijgt er adrenaline van. Zijn stukken gaan niet over de technische kant van de oorlog, maar over de mensen die erbij betrokken zijn. "Ik vind het belangrijk om er te zijn, om de verhalen van de mensen daar te vertellen", zegt hij in Kunststof.
Arnaud De Decker, journalist - Kunststof
'Wat ben ik aan het doen?'
De Decker is net op tijd weg als in juni dit jaar een pizzeria in Kramatorsk door de Russen met een raketaanval wordt bestookt. Een paar maanden eerder ziet hij in Bachmoet op 10 meter afstand een artilleriestuk ontploffen. Om niet gevangen te raken in de illusie van onkwetsbaarheid, reist hij af en toe van Oekraïne terug naar Brussel, zijn thuishaven.
"Ik heb het afgelopen jaar vaak gedacht: wat ben ik aan het doen? Daarom ben ik deze zomer zeven weken in Brussel gebleven. Ik wilde de link met mijn eigen realiteit niet kwijt raken en meer tijd met familie en vrienden doorbrengen. Dat heb ik te weinig gedaan. Elke keer als ik na een reis vanuit Oekraïne terug naar Brussel kwam, vond ik het moeilijker om kalm te blijven in Brussel en er mijn plek te herkennen."
'Ik miste de adrenaline van het werk in Oekraïne'
"De afgelopen anderhalf jaar speelde mijn leven zich vooral af in Oekraïne. Ik heb er heel veel intense dingen meegemaakt. Je bouwt je leven daar op, mijn werk was daar. Als ik terugkwam in België viel mijn leven een beetje stil. Ik merkte dat ik de adrenaline van mijn werk in Oekraïne ergens wel miste, vandaar dat ik steeds terugkeerde. Dat was een beetje een slechte routine. Die adrenaline wordt een onderdeel van je eigen leven, je merkt niet dat je constant onder druk staat, het wordt gewoon het nieuwe normaal."
"Als je dan terug bent in je veilige omgeving, voor mij is dat mijn thuis in Brussel, voelt dat aan alsof er iets ontbreekt. Na een week, na twee weken, is dat gevoel er nog altijd, misschien zelfs meer. Mijn oplossing tot nu toe was om terug te keren naar Oekraïne. Daar heb ik die adrenaline weer, daar voel ik mij eigenlijk wel goed. Oorlog is verslavend. Vandaar dat het heel belangrijk was voor mij om de zomer in Brussel te blijven, om die link opnieuw te kunnen maken met mijn echte leven hier."
'Belangrijk om verhalen van de mensen daar te vertellen'
"Donderdag vertrek ik weer naar Oekraïne en ik heb er ontzettend veel zin in. Ik doe dit werk heel graag. In Vlaanderen is een schrijnend tekort aan buitenlandcorrespondenten. Er zijn nu misschien twee journalisten in Vlaanderen die af en toe naar Oekraïne gaan. Dat is veel te weinig. Ik vind het belangrijk om er te zijn, om de verhalen van de mensen daar te vertellen."
"Je moet je ervan bewust zijn dat de ene realiteit evenveel waard is als een andere realiteit. Als ik in Oekraïne ben, zijn de mensen daar bezig met oorlog, met overleven en pas ik mij aan die realiteit aan. Als ik thuis ben, in Brussel, is er een heel andere realiteit. Het ook mijn taak om daar werk van te maken en daar ben ik goed in. Ik ben een soort kameleon, ik kan mij heel goed in een bepaalde context integreren. Dat is ook nodig als je zo’n job doet, het is bijna cruciaal. Als je alles meepakt in je rugzak, meeneemt naar huis, en je begint iedereen te haten omdat mensen hier andere zorgen hebben, dan kan je zo’n job niet doen."
Luister ook de Bureau Buitenland (VPRO) podcast Stad in Oorlog:
Stad in oorlog: Charkiv één jaar onder vuur
Gerelateerd
