Cubanen zijn de crisis zat

Nicaragua-route

De eerste stop voor Camilo is Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Vanuit daar moet hij eerst naar de Mexicaans-Amerikaanse grens lopen. Maar voordat hij daar aankomt moet hij zonder papieren drie grenzen oversteken. Bij de gevaren die zijn vlucht met zich meebrengt staat Camilo het liefst niet al te lang stil. "Het is een beetje gevaarlijk, denk ik. Maar ik geniet ook van de reis. Ik ben nog nooit buiten Cuba geweest, en ik vind het heerlijk om al die grenzen over te steken, van Nicaragua naar Honduras naar Guatemala, en uiteindelijk naar Chiapas. En dan zorgen dat de grenspolitie me niet pakt."

Vluchten is duur

Camilo laat namelijk niet zomaar zijn land achter. Honger, geen elektriciteit en extreem lage lonen zijn een aanhoudende realiteit. Daaraan ten grondslag ligt het handelsembargo van Amerika en het wanbeleid van de Cubaanse regering zelf. Oplossingen zag Camilo niet meer, en dus besloot hij te vertrekken. Maar dat is in Cuba makkelijker gezegd dan gedaan. Cubanen ontvangen namelijk een gemiddeld salaris van slechts 20$ per maand en vluchten is duur.

"Als we een vlucht van Havana naar Managua vanuit Cuba boeken, dan kost die meer dan duizend dollar. Omdat de regering weten dat veel Cubanen naar Nicaragua gaan, om hun reis naar de VS te beginnen. Ze zeggen dus eigenlijk: het is prima als je weg wilt, maar dan moet je een hoge prijs betalen", vertelt Camilo. "En dan moet ik ook nog eens betalen voor de mensensmokkelaar, de huur, de benzine, het internet, eten, simkaartjes in Nicaragua en Mexico."

Geen ruzies of problemen

Eenmaal aangekomen in Mexico moet Camilo zich registreren bij een immigratiekantoor zodat hij daar een tijdje kan werken om de rest van zijn reis naar de VS te kunnen financieren. "In Mexico moet ik binnenblijven. Ik kan wel werken, maar undercover. Ik kan niet uitgaan of iets dergelijks, en ik moet zeker weten dat ik geen ruzies of problemen krijg. Maar natuurlijk ga ik proberen hier te werken om te kunnen eten."

De tijd tikt

Camilo heeft nog vele hindernissen te trotseren. "Ondertussen kan ik een aanvraag indienen om de grens met de VS over te kunnen steken. Dat blijf ik gewoon proberen, totdat ik succesvol ben. Want pas wanneer ik die documenten heb, kan ik naar de grens gaan om over te steken naar de VS." Maar de immigratiedienst plant maar 30 afspraken per dag in, en er zijn honderdduizenden wachtende migranten vanuit de hele wereld. "Het is frustrerend, want de tijd tikt, en de regels kunnen op ieder moment veranderen."