Peter blijft voorlopig in Kiev: 'Er is de constante dreiging dat je een raket op je hoofd krijgt'

"Ik had een slaappil genomen, misschien heb ik door alles heen geslapen. Hoewel een hevig bombardement was voorspeld, was het een rustige nacht." Relatief rustig, dus. "De luchtsirenes werken op je zenuwen, en elke dag zijn er wel explosies. Die van de tv-toren heb ik ook goed gehoord."

Ondanks de noodsituatie in Kiev is Dijkstra er nog steeds. Dat heeft twee redenen, zegt hij. "Mijn vader komt uit Dokkum, wij zijn nogal koppig. Daarnaast wil ik hier blijven om mensen te helpen. Dat plan is een tikje naïef gebleken. Want als je alleen maar binnen kunt zitten, wat kun je dan doen?"

Heldendaad

Dijkstra, die sinds 2011 in Kiev woont, zegt bijvoorbeeld bloed te willen geven, voedsel uit te willen delen en mensen waar mogelijk te willen verzorgen. "Nu ben ik alleen maar another mouth to feed. Mijn enige heldendaad op dit moment is dat ik twee katten heb overgenomen zodat mijn buurvrouw kon vluchten."

Zelf vluchten zit er voorlopig niet in. "Ik heb gekeken naar de situatie met treinen op dit moment, dat wordt gezien als de veiligste optie. Daar is het vrouwen en kinderen eerst, zoals het hoort, dus daar ga ik niet tussen zitten. Als die allemaal weg zijn en er rijden nog treinen, dan pak ik de trein misschien nog wel."

Met de auto vertrekken, is volgens Dijkstra geen optie. "Met de auto ben je een makkelijk doelwit. Zeker als je al je waardevolle spullen meeneemt, dan kun je aangehouden worden en ben je alles kwijt. En als je pech hebt, ben je ook je auto kwijt."

Surrealistisch

Op de vraag of hij angstig is, antwoordt Dijkstra dat hij de moed er probeert in te houden. "Ik kan je verklappen: ik ben weer gaan roken. Ik heb eigenlijk nooit echt gerookt, maar rook nu een pakje per dag."

Dijkstra noemt het heel surrealistisch om nu in Kiev te zijn. "Als je buiten loopt, is er de constante dreiging dat je een raket op je hoofd krijgt. Daar krijg je wel hoofdpijn van. En ik heb niet zo veel paracetamol in huis, dus dat helpt niet."

Verder vallen Dijkstra de autowrakken op, die overal op straat zijn achtergelaten. "Dat zijn geen auto's die geraakt zijn door een explosief, maar de wrakken liggen daar omdat alle stoplichten uit zijn en men veel te hard rijdt. Gisteren sneeuwde het bovendien. Dat zijn gewoon crashes geweest. Heel raar om te zien."

Wat hij nu alleen kan doen, is afwachten. "Proberen mijn buurt te ondersteunen. Zij hebben bepaalde spullen die ik niet heb en vice versa. We hebben goed contact met elkaar."