'Dementie en een andere taal, dat vergt zorg op maat'

El Kadiri vertelt dat veel dementerende cliënten een tweede taal vergeten. "Ze grijpen dan naar hun moedertaal. Om met hen te communiceren, zetten we collega's in die eenzelfde taal spreken", zegt El Kadiri. "In sommige gevallen doet taal er niet meer toe en maakt het plaats voor lichaamstaal in de vorm van aanrakingen, mimiek en bepaalde zachte tonen."

Non-verbaal

El Kadiri's collega en activiteitenbegeleider Tanja vertelt dat er contact kan worden gelegd zonder eenzelfde taal te spreken. "Het is goed observeren. Je ziet de houdingen en manier van kijken van cliënten. Door waarnemingen te combineren, kun je wel opvangen wat ze willen", zegt de activiteitenbegeleider.

Maatwerk

"Elke cliënt heeft iets anders nodig. Het is maatwerk", vertelt El Kadiri. Herkenning blijkt het goed te doen voor de ouderen, daar zijn ze in het Wereldhuis constant naar op zoek. "Een man heeft vaak ook een andere benadering nodig dan een vrouw, door de levens die ze voor hun dementie hadden. Zo ben je continu aan het aanpassen", zegt El Kadiri.

Samenbrengen

Spraakmaker en politicoloog Pieter Hilhorst vindt het mooi om te zien hoe het Wereldhuis zorg persoonlijk maakt. "Ik denk dat er bij veel beleidsmakers een terughoudendheid is om mensen met een bepaalde achtergrond in eenzelfde huis te zetten. Het spreken van eenzelfde taal zorgt juist voor een veilig gevoel", zegt Hilhorst. "Ik zou zeggen: laat die terughoudendheid varen."