Zelfoogsttuin Wortels in Breda moet wijken

Een stichting van dertien vermogende buren heeft de grond nu gekocht om het vervolgens aan Staatsbosbeheer te doneren. Ze zien daar geen plek meer voor de zelfoogsttuin. Bruning voelt zich dan ook weggedrukt door deze rijke buren. "Deze zelfoogsttuin is bij uitstek natuur. De biodiversiteit is hier een stuk hoger dan op het 'natuurlijke grasland' dat de initiatiefnemers er nu van willen maken."

Oogstdeelnemers

Op de tuinderij van twee hectare konden 'oogstdeelnemers' een groot deel van het jaar groenten en bloemen komen oogsten. "Een geweldige beleving", zegt één van hen, Ingrid Brulez uit Breda. "Wat is er nou mooier dan hand in hand met je kleinkind hier groenten te oogsten. Dit is de toekomst van de voedselvoorziening: natuurvriendelijk en lokaal. Moeten we nou echt weer boontjes uit Kenia uit de supermarkt gaan halen? Wij zijn als oogstdeelnemers niet alleen verdrietig maar ook echt boos dat dit zo is gelopen."

Alternatieve grond

De strijd rond Wortels in Breda lijkt nu gestreden. Bruning is met haar vrijwilligers de laatste materialen aan het opruimen en de laatste spruiten, boerenkool en peterseliewortels uit de grond aan het halen. "De gemeente Breda is aan het kijken naar een alternatief stuk grond, maar dat is niet makkelijk. Er is al zoveel druk op de schaarse grond dat de prijzen heel hoog liggen."

De mensen achter de stichting van de dertien buren die de grond hebben gekocht om het aan Staatsbosbeheer te schenken wilden niet voor onze microfoon reageren. Zij gaven wel aan dat zij bij de koop van hun huizen destijds de belofte hadden gekregen van de overheden dat het gebied waar zij op uitkijken natuur zou worden. Een zelfpluktuin hoort daar volgens hún definitie niet onder.

Gedragen door de gemeenschap

Groter dan de vraag waar zij nu met haar tuin naartoe moet, is volgens Bruning dan ook de vraag of we dit soort ‘Community Supported Agriculture, of CSA-tuinen, niet eigenlijk wél als natuur moeten gaan zien. “Natuur als in: een gebied waar je helemaal niets aan doet, dat wordt op de lange termijn allemaal bos. Maar als je natuur ziet als biodiversiteit, dan verdient dit soort duurzame land- en tuinbouw daar een plek in”, vindt Bruning. “In de noodzakelijke voedsel- en landbouwtransitie die we moeten doormaken, verdient CSA echt een plek. Ook vanwege die Community. Het grootste deel van de buurtbewoners vond dit een mooi initiatief.”