Dit kun je doen als je een huilbaby hebt: 'Je wordt het gekrijs echt zat'

"In de tweede week werden we wakker van keihard gehuil", vertelt Rosalie. "Heel random; er was niks aan de hand. En vanaf dat moment werd het eigenlijk alleen maar erger." Het begon met een uurtje per dag, daarna werden het twee uur, drie uur. "En op een gegeven moment hebben we zelfs een dag gehad dat 'ie een halfuurtje niet had gehuild. Ik denk niet dat er echt per se een moment is dat je denkt: 'o nu heb ik een huilbaby'. Maar op een gegeven moment kan je er niet meer onderuit."

Wat is een huilbaby?

Het kindje van Rosalie is niet de enige. In Nederland zijn er jaarlijks zo'n 14.000 kindjes die als huilbaby kwalificeren. Als je kijkt naar de officiële definitie van een huilbaby, dan gaat het om een kindje dat meer dan drie uur per dag, meer dan drie dagen per week tenminste drie weken achter elkaar huilt. Maar tegenwoordig volgt het label wel iets sneller. Want deze cijfers zijn gebaseerd op Amerikaans onderzoek van lang geleden, vertelt kinderarts Ineke de Kruiff. "Hoeveel uur je baby huilt maakt eigenlijk niet uit. Het gaat erom hoe ouders het ervaren. En: kun je je baby troosten?"

De Kruijf is initiatiefnemer van de nieuwe podcastserie Ontroostbaar. In drie afleveringen praat journalist Maarten Dallinga met ouders van baby's die bovenmatig veel huilden, waaronder Rosalie en haar man. Ook vraagt hij gespecialiseerde artsen hoe de zorg is georganiseerd.

Wat kan helpen?

Rosalie vond het heel heftig om haar kindje zo te zien huilen. "Het was zo intens. Gelukkig voelde ik mij heel goed in de kraamtijd, dus ik kon wel veel hebben. Maar op een gegeven moment voel je je wel heel eenzaam en word je dat gehuil, dat gekrijs echt zat."

Wat kan nou helpen? "In mijn ideale wereld word je al geïnformeerd voordat je kinderen krijgt", zegt De Kruiff. Wat haar betreft door de verloskundige of de Jeugdgezondheidszorg. Dat zou veel schelen. "Want ik zie vaak echt doodvermoeide baby's en ouders. Dus ik denk wel dat als je eerder in het traject al technieken als inbakeren toepast, dat dat wel helpt." Rosalie had op een gegeven moment heel veel aan het consultatiebureau. "Ik heb een hele lieve verpleegster en zij heeft echt ook dingen van ons overgenomen."

Hoe verdwijnt het gehuil?

Ze had ook veel steun aan haar familie. "We hebben gewoon een superfijn netwerk om ons heen. We wonen omringd door familie en heel betrokken vrienden die ons echt hebben geholpen. Met koken bijvoorbeeld en het opvangen van onze eerste."

Hoe het nu is? "Ik denk dat ik wel honderd keer heb gezegd: nu is 't voorbij en dat wil je ook heel graag. Maar toen was het nog lang niet over. En ik kan nu wel zeggen: ik heb een normale baby met een pittig karakter. Een kindje dat gewoon evenveel aandacht behoeft als andere baby's. Maar als er iets is, dan reageert 'ie wel veel intenser dan onze eerste, ja."