Blote voetjes op het beton: 'Als kind in armoede doe je niet mee in de maatschappij'

Géén gas en licht

Milio van de Kamp woonde in een huis dat niet was aangesloten op gas en licht en ze hadden thuis geen vloerbedekking. Hij waste zich koud water en voelde dat hij in een maatschappij leefde die niet voor hem bedoeld was. "Het voelt alsof je met één been buiten staat." Hij omschreef zijn jeugd in het boek Misschien moet je iets lager mikken: een verhaal over armoede en kansenongelijkheid.

Hoewel er allerlei initiatieven en instanties in Nederland zijn voor kinderen in armoede, hielpen ze Van de Kamp niet. Volgens Kinderombudsman Margrite Kalverboer klopt dat. Ze vindt dat we in Nederland kinderen vergeten wanneer huishoudens worden afgesloten van basisbehoeften.

We hebben in Nederland allerlei toeslagen, subsidies en initiatieven, maar de maatregelen die we treffen ‘werken niet’, zegt ze. Er worden nog te veel 'pleisters geplakt', terwijl kinderen en ouders in armoede gebaat zijn bij structurele oplossingen die de continuïteit bieden die kinderen nodig hebben om gezond op te groeien.

Niet naar muziek- of balletles

"Ik heb veel kinderen en ouders gesproken. Het blijkt dat ze niet naar de muziekles gaan die ze aangeboden krijgen, omdat ze geen vervoer hebben. Of dat ze niet naar de gesubsidieerde balletles gaan, omdat ze thuis geen wasmachine hebben om het pakje te wassen."

De overheid moet zorgen dat er structureel voldoende kwaliteit van leven is. "En zorg ook dat de ouders niet constant de stress hebben waardoor ze niet meer een goed voorbeeld kunnen zijn voor hun kinderen."

Politieke keuze

Van de Kamp is inmiddels 31 en hij heeft zich ondanks alles ontworstelt aan de armoede. Hij vindt het frustrerend dat het probleem nog steeds bestaat en dat er nog steeds kinderen opgroeien zoals hij.

"Het is een complex probleem, maar het onderzoek laat ook zien dat het politiek voor een groot deel de belangen van de middenklassen behartigt. Mensen aan de onderkant van de samenleving vangen altijd de hardste klappen." Armoede is volgens hem een politieke keuze. "Het speelt al heel lang en de oplossingen liggen al lang en breed op tafel."