Hoe gaat het nu met vastgeketende Brandon?

"Toen ie klein was, was het eigenlijk een hele normale jongen", zegt moeder Petra van Ingen. "Het enige was dat hij dingen deed, die anderen niet durfden. Zijn vriendjes zeiden dan bijvoorbeeld; spring van het dak en dan deed hij dat gewoon. Thuis was hij wel heel druk. We dachten dat hij gewoon ADHD had."

Door zijn toenemende woedeaanvallen, waarbij hij veel vernielde, was het op een gegeven moment niet meer houdbaar om Brandon thuis te laten wonen. Uiteindelijk ging hij naar een instelling. "Daar waren ze bang voor hem en ketenden ze hem vast. Alleen als hij alleen in zijn slaapkamer was, mocht hij los." Zeker drie jaar kwam Brandon niet buiten.

Uiteindelijk vond een medewerker van de instelling dat het zo niet langer kon. “Dat was Iris”, zegt de moeder van Brandon. "Die kon dat niet meer aanzien en heeft de EO gebeld. Journalisten van de EO kwamen toen bij mij aan de deur met de vraag of ze dat mochten filmen. Maar de instelling liet niemand van buiten toe, dus toen hebben we het zelf stiekem gefilmd."

De beelden hadden enorme impact. Tot in Den Haag werd geschokt gereageerd. In de Tweede Kamer volgde een spoeddebat. Brandon werd overgeplaatst naar een andere instelling. Het gaat nu heel goed met hem, aldus moeder Petra. "Hij werkt, hij gaat op vakantie en heeft een vriendin." In de nieuwe instelling gaan ze heel anders met hem om. "Als hij nu zo’n bui heeft, proberen ze hem af te leiden. Door even te gaan voetballen bijvoorbeeld", besluit zijn moeder Petra van Ingen.