Wordt Nederland gezinsonvriendelijk?

Marjet Winsemius, directeur van Stichting Voor Werkende Ouders, vindt de cijfers niet best: “Vorig jaar was het cijfer een 4,6 en nu een 4,1”, vertelt ze. “Ouders hebben het gevoel dat ze er alleen voor staan. Zo geeft een moeder het voorbeeld dat ze over de stoep loopt met haar kinderwagen en 3-jarige dochter, maar dat mensen niet even opzij gaan.”

Individualisering

Misschien is het ook gewoon een teken van deze tijd, denkt ontwikkelingspsycholoog Steven Pont. “Het is een tendens van vergaande individualisatie waarin mensen steeds meer van zichzelf uitgaan. Daarmee is het niet gezinsspecifiek. Alleen zien we het dan daar natuurlijk ook terug.”

Zo vertelt hij dat hij onlangs in de trein zat, waar kinderen met hard geluid naar tekenfilmpjes aan het kijken waren. “Ik ben oplossingsgericht en bood de moeder, die zelf oortjes in had, een koptelefoon aan voor de kinderen. Maar ze vroeg waarom ik dan niks had gezegd van de baby die huilde in dezelfde wagon.”

Reguleer je kind

Maar een baby kan je niet reguleren, zegt Pont: “En regulatie, daar gaat het om. Dus die verregaande individualisatie gaat verschillende kanten op. Zo moet je ook niet willen dat je kinderen van 5 en 6 bij de pizzeria tussen de tafeltjes doorrennen. Dan ben je geen structurerende ouders. Je moet ook leren om je impulsen te controleren, dat leer je in het gezin van herkomst.”

Natuurlijk is zo’n voorbeeld uit de trein of het restaurant irritant, zegt Winsemius. “Zorg dat je elkaar niet tot last bent. Maar tegelijk gebeurt er al wat op het moment dat ik met mijn kinderen ergens binnenkom. Je ziet al gelijk aan de gezichten dat mensen het irritant vinden. Dan sta ik al 1-0 achter. Daar krijg ik stress van en dat voelen kinderen feilloos aan. Wat ze dan gaan doen is huilen. In plaats van dat mensen tegen mij zeggen: joh, hoe kan ik je helpen?”

Hulp bij opvoeden

Ouders hebben behoefte aan meer ondersteuning op het gebied van opvoeding, merkt Winsemius. “25 jaar geleden was het heel anders, want toen waren moeders veel meer thuis. Nu zien we dat ouders een baby krijgen, maar het eigenlijk ook niet zo goed weten. Ik denk dat we daar op kunnen verbeteren. Onderwijs en kinderopvang zouden erin kunnen samenwerken om ouders te helpen.”