Bert Renders verloor zoon bij verkeersongeval en is blij met spreekrecht: 'gaf verlichting'

"Onze jongste zoon is 13 oktober 2018 bij een verkeersmisdrijf om het leven gekomen", begint Renders. Een jaar later diende de zaak en deden hij en zijn gezinsleden hun verhaal. "Dus je emoties zijn uiteraard heel hoog bij de eerste rechtszitting. Maar het belangrijkste is: je wil gewoon ontzettend gehoord worden." Het gaf 'een stukje verlichting.' Maar boosheid was er ook. "De veroorzaker kan in de tussentijd gewoon het leven leiden als altijd. Als nabestaanden kun je wachten, wachten en wachten."

Slachtoffers en nabestaanden krijgen steeds meer mogelijkheden om hun verhaal te doen in de rechtbank. Zo mag nu ook pleeg- en stieffamilie praten. Overigens: het aantal mensen dat tijdens een zitting verandert daarmee niet. Dat blijft drie. Nog een voorbeeld: nu kunnen verdachten nog weigeren om naar de zitting te komen als nabestaanden of slachtoffers het woord voeren. In zware zaken gaat dat veranderen.

Bewijsmateriaal

Het viel Renders in eerste instantie tegen dat er zo weinig met hun inbreng werd gedacht. Bij het hoger beroep veranderde dat. "Toen hebben wij veel meer bewijsmateriaal aan kunnen dragen. Wij zijn 100 procent beter gehoord en er is daadwerkelijk iets mee gedaan." Sterker nog: hij denkt dat het zelfs bijdroeg aan de veroordeling. Gisteren kreeg hij te horen dat de verdachte zijn cassatie heeft ingetrokken en daadwerkelijk zijn straf moet gaan uitzitten. "Maar ondertussen heeft hij vier jaar lekker z'n leven kunnen leiden en dat frustreert."

Maar dát ze mochten spreken, dat vond hij fijn. "Je gehoord voelen is het allerbelangrijkste. En ook aan de verwerking heeft het ontzettend bijgedragen." Dit is dé plek om het verhaal te doen, zegt Renders. "Je zit hier met de verdachte, de rechters en advocaten van beide partijen bij elkaar. De rechtbank is de enige plek waar dat kan en zo je verhaal kan doen."