Ruinerwold-zoon Israel vertelt verhaal in nieuw boek
- Nieuws
- Ruinerwold-zoon Israel vertelt verhaal in nieuw boek
'Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold', zo heet het boek van Israel van Dorsten. Hij ontsnapte drie jaar geleden uit de boerderij in Ruinerwold om contact en hulp te zoeken in de buitenwereld. Het gezin leefde in totale afzondering, gedomineerd door het strenge regime van zijn religieuze vader. In NOS Met het Oog op Morgen vertelt Israel zijn verhaal.
Video niet beschikbaar
De documentaire die werd gemaakt over het leven van het gezin werd goed bekeken en bekroond. Israel had de behoefte om zijn verhaal op te schrijven al voor het maken van de documentaire. "Dat was eigenlijk alleen voor mijzelf", vertelt Israel, "Pas later kwam het idee om het boek ook echt te publiceren. Het heeft ook tijd gekost voordat ik zeker wist dat ik dat ook echt wilde."
Medium voor geesten
"De ideeën van mijn vader komen voort uit zijn geloof dat alles beïnvloed wordt door de geestenwereld. Als hij maar genoeg zou doen om die geestenwereld te vriend te houden en om de kwade geesten te overwinnen, dan zouden alle andere problemen in de wereld vanzelf worden opgelost."
Israel was nog erg jong toen zijn vader hem tot medium benoemde. "Ik weet niet of hij dat zo gepland had, dat ik zo jong was. Ik denk dat het zo is gelopen omdat mijn moeder kwam te overlijden. Mijn broers en ik moesten haar functie als medium toen overnemen. Ik was net elf."
Spirituele leiders of belangrijke mensen die overleden waren, zouden volgens zijn vader via Israel spreken. "Dat waren in zijn ogen mensen die dingen konden veranderen, dus daar wilde hij contact mee krijgen." Zo zou zijn vader advies vragen aan Jezus Christus of koning Willem I.
Geen eigen identiteit
Israel vertelt dat de waanbeelden van zijn vader ervoor gezorgd hebben dat hij nooit echt een eigen identiteit ontwikkelde. "Als je niet in die situatie bent opgegroeid, heb je natuurlijk meteen door dat het allemaal flauwekul is. Maar bij ons is er nooit iemand geweest die een verhaal kon vertellen. Je leeft die hele act, je voelt je ook echt die geest."
"Het is onderdeel van het proces. Ik kon de rollen daardoor ook goed vol blijven houden, ik had ook echt het idee dat het waar was. Als ik er nu aan terugdenk, weet ik dat al die dingen niet realistisch zijn, maar als kind geloof je er helemaal in".
Alles wat niet klopte volgens het geloof van Israel's vader, werd door hem aan de kant geschoven. Op het overtreden van regels, stonden strenge straffen. De kinderen werden geregeld voor lange tijd in het donker opgesloten.
Vaker aan de bel getrokken
Uiteindelijk neemt Ismael de stap om in de buitenwereld hulp te zoeken. Hij stapt in de eerste instantie anoniem daar de politie, omdat hij niet wilde dat zijn vader in de gevangenis terecht zou komen.
"In zo'n situatie vraag je niet gelijk de juiste hulp. Het is op dat moment voor jezelf onduidelijk wat voor hulp je nodig hebt. Ik snap de reactie van politie en hulpverleners waar ik toen contact mee had." Toch denkt Israel dat er op dat gebied voor de hulpverlening nog veel te leren valt. Het vergt veel kracht om elke keer weer om hulp te vragen. "Het herkennen van iemand die echt een probleem heeft, maar niet kan uitdrukken wat het probleem is, kan een stuk beter."
Omdat hij telkens niet de hulp krijgt waar hij naar op zoek was, besluit Israel op een nacht om over de sloot achter de boerderij te springen. Een aantal keer sluipt Israel naar buiten en maakt steeds meer contact met mensen buiten de boerderij. Als zijn vader uiteindelijk ontdekt dat Israel stiekem een telefoon heeft en deze kapotslaat, besluit Israel om voorgoed te vluchten. In een café in Ruinerwold vertelt hij zijn verhaal en de cafébaas belt de politie. Israel meldt zich bij hen en vertelt zijn verhaal.