Jongeren blijven steeds langer thuis wonen: 'Er heerst een taboe op'

Of ze geremd wordt in haar ontwikkeling? "Dat vind ik lastig om te zeggen, maar ik merk wel dat het stukje afhankelijkheid erg speelt", zegt Fleur. "Want je moet constant rekening houden met elkaar en dat kan best lastig zijn. Ik denk dat als je op jezelf woont en geen rekening hoeft te houden met anderen, en je kunt je eigen keuzes maken, dat je dan wel een bepaalde groei doormaakt die je thuis niet maakt."

Het lukt haar niet om een huis te vinden. "Af en toe vind ik het wel lastig om te vertellen dat ik nog thuis woon. Mijn vriendinnen hebben al koophuizen. Ik denk niet dat het iets is waar je je voor moet schamen, maar ik merk wel dat er wel een taboe op heerst."

Betrokken bij financiële beslissingen

Lucas Voesten (23) woont ook nog thuis en heeft het daar ontzettend naar zijn zin, vertelt hij. "Voor zover het mogelijk is, ben ik wel onafhankelijk. Ik help thuis mee, maar ook de manier van samenleven met mijn ouders is erg veranderd. Daardoor ben ik meer betrokken bij financiële beslissingen en dat soort dingen."

Zo denkt hij thuis na over zaken waar hij zich op een studentenkamer misschien minder snel mee bezig zou houden, zegt hij: "Een paar jaar terug ging het bijvoorbeeld over erfpacht afkopen in Amsterdam, daar heb ik toen samen met mijn vader over nagedacht."

Je ervoor schamen dat je langer thuis woont: in Italië is dat veel minder een ding, merkte hij toen hij daar een paar maanden woonde voor zijn studie. "Ik kende daar veel mensen van rond de 27 jaar die nog thuis woonden en die zich daar niet voor schaamden. Zij hadden ook niet het idee van: ik moet hier snel weg."

‘Ga het huis uit!’

Wat pedagogiek-docent Thyme van den Beuken betreft, gaan jongeren op hun achttiende gelijk het huis uit als dat kan: "Als je onafhankelijk wil worden, zoek je een kamer en ga je eropuit. Het is goed om op hele vroege leeftijd al te beginnen met oefenen op het vlak van verantwoordelijkheid en onafhankelijkheid. Dat moet je echt zelf doen."

Dat is ook wat de samenleving verwacht van volwassen mensen zegt Van den Beuken, die doceert aan de Fontys Hogeschool in Tiburg. "Ik denk dat langer thuis wonen daar afbraak aan doet. Je kan die onafhankelijkheid pas echt ervaren en aan zelfvorming doen als je niet meer bij je ouders woont. Thuis ben je altijd wel op een of andere afhankelijk. Als jij vergeet het vuilnis buiten te zetten, is er toch altijd iemand die het alsnog doet."

Relatie met ouders

Langer thuis wonen slecht? Dat hangt erg af van de omstandigheden, denkt Susan Branje, hoogleraar ontwikkeling en socialisatie in de adolescentie. Zo maakt leeftijd uit, maar ook hoe ouders zich opstellen.

"Het is belangrijk dat zij hun kinderen naarmate ze ouder worden, meer als volwassenen gaan behandelen, zodat je een meer gelijkwaardige en evenwichtige relatie krijgt", legt ze uit. "“Dat geldt niet alleen voor ouders, ook voor jongvolwassenen die zelf ook hun verantwoordelijkheden moeten nemen."

Toch is de praktijk soms lastig, ziet Branje: "We horen steeds vaker dat een deel van de ouders meer betrokken blijft en het moeilijk vindt om jongeren los te laten. Zo blijven ze betrokken op de studie en controleren ze schoolresultaten, of zitten ze heel erg op de lip. Dat moet je dan wel loslaten."