Deze mensen bekeerden zich in een tijd van secularisering

Drie van hen werden christen, twee bekeerden zich tot de islam.

Rikkert, van hippie naar 'wedergeboren' christen

Rikkert Zuiderveld kennen we als hippie en zanger van het duo Elly en Rikkert. Het leek voor velen dan ook een verrassing dat de langharige artiest zich ontpopte als 'wedergeboren christen'. "Maar achteraf gezien is uit ons repertoire af te lezen dat de zoektocht naar mijzelf naar Jezus leidde", aldus Rikkert.

In de liedjes die hij schreef, was hij op zoek naar de kern van het bestaan. Dat leidde hem naar allerlei oosterse godsdiensten, de antroposofie en uiteindelijk ook de bijbel. De fascinatie was geboren. "In de praktijk betekende die overgave dat ik alles losliet wat ik dacht te weten en dacht te zijn, maar daaruit ontstond ongelooflijke vrede. Die vrede heeft mij nooit meer verlaten."

Zijn beslissing overviel zijn muzikale vrienden wel. Liedjesschrijver Joost Nuissl zat niet zo op Rikkerts evangelie te wachten en vond dat hij zich een beetje opdrong met zijn geloof. "Natuurlijk praatte ik er veel over! Ik was vol van wat ik had gevonden."

Boudewijn de Groot werd ook verbaasd door de 'bekering' van zijn vriend. "Dat soort beslissingen zijn zo rigoureus... Dan denk je dat er ontzettende onvrede geheerst moest hebben. Daar had ik zelf geen idee van", aldus De Groot. "Natuurlijk was ik ongelukkig", reciproceert Rikkert, "hoe kon ik gelukkig zijn in een wereld zo kapot als de onze?".

Tonny: van christen naar moslim

Tonny van Wichen kreeg vraagtekens bij het katholieke geloof, over het celibaat en de erfzonde bijvoorbeeld. Toen haar dochter via haar islamitische man in aanraking kwam met de islam en zich bekeerde, ging ook Tonny zich in de religie verdiepen. Ze voelde zich er thuis en vond antwoorden die ze in geen enkel ander geloof vond.

Haar man reageerde naar eigen zeggen als 'een echte Nederlander': "We zien wel, als jij maar gelukkig bent." Ook hij is ervan overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde, maar wil zelf niet de stap tot bekering zetten.

Een jaar geleden besloot zij een hoofddoek te dragen. Dat wilde ze al langer, maar vond het lastig omdat de Nederlandse samenleving "niet zo moslimvriendelijk is". Ze heeft tot dusver geen nare ervaring gehad, maar ze merkt wel dat mensen vaker naar haar kijken.

Bruce: van drugs naar de Pinkstergemeente

Drank, drugs en geweld kenmerkten het leven van Bruce van Niel. Alhoewel: van zijn vorige leven, want sinds 2015 is hij bekeerd tot de Pinkstergemeente en betert hij zijn leven. Met behulp van Stichting Exodus, een christelijke organisatie die ex-gedetineerden helpt bij de re-integratie, kwam hij op het rechte pad terecht.

"God bracht me in aanraking met de juiste mensen", zegt Bruce er nu over. Hoewel hij nog een paar keer een terugval heeft gehad, lukt het hem steeds beter zijn oude gewoontes af te zweren. "Dankzij mijn geloof heb ik mijn drugsgebruik aangepakt."

De Pinkstergemeente is in opkomst binnen het christendom die inmiddels goed is voor een kwart van het totale aantal van 2 miljard christenen in de wereld. Voor Bruce was die kerk wel even wennen. "Die orgelmuziek vond ik maar niks."

Michael: van nieuwslezer naar Dominicaan

Voor de trouwe luisteraar van NPO Radio 1 is Michael Magielse misschien nog wel een bekende naam. Tot 2013 werkte de journalist namelijk bij de NOS als nieuwslezer. Ook was hij 'de stem van Zembla'. Maar inmiddels heeft hij de radio en tv vaarwel gezegd en volgt een opleiding tot priester.

Van 'bekering' is eigenlijk geen sprake, want Michael komt uit een traditioneel, katholiek nest. Hij ging naar de kerk, deed zijn communie en vormsel, zong in het kinderkoor en was misdienaar. Daarna gleed hij 'soepeltjes' van zijn geloof, zoals veel jongeren. "Ik ontdekte dat er meer was in het leven. Ik ging journalistiek studeren en kwam in een links-anarchistisch milieu terecht."

Toch knaagde het geloof aan hem. Hij miste de zingeving en werd geleidelijk weer geloviger. Naast zijn journalistieke werk begon hij een deeltijdopleiding tot priester te volgen. Inmiddels woont hij in een klooster in Huissen.

Het celibaat vindt hij wel eens moeilijk. "Maar ik ben pas echt gelovig geworden toen ik eind 30 was, dus ik weet wat er te koop is in het leven. Je mist natuurlijk af en toe een arm om je heen of een knuffel, maar gelukkig heb ik veel vrienden waar ik kan 'crashen' als de nood aan de man is."

Nourdeen, van baptist via atheïsme naar moslim

Eigenlijk heet Nourdeen Wildeman 'Bastiaan'. Althans, met die naam groeide hij op in een christelijke omgeving. Als lid van de Baptistenkerk kies je nadrukkelijk voor je doop, want dat vindt pas op je 16e plaats. Hij koos ervoor dat niet te doen, want hij geloofde niet.

Zo ontwikkelde hij ook een lichte afkeer tegen de islam. "Niet zo negatief en activistisch als in het polariserende klimaat dat we nu kennen, maar ik was wel kritisch en associeerde het met geweld en vrouwenonderdrukking", vertelt hij.

Onder het mom van 'de vijand leren kennen' verdiepte hij zich in de islam. Zijn vooroordelen bleken niet te kloppen en uiteindelijk voelde hij zich er steeds meer thuis. Die stap van weerzin naar liefde was een behoorlijke omslag. "Dat was vrij verwarrend", aldus Nourdeen. "Ik was gewoon een blanke, mannelijke atheïst op het noordelijk halfrond met een goede baan. Dan heb je het, met een seculiere bril, goed voor elkaar."

Hij snapt wel dat mensen soms schrikken als ze horen dat je bekeerd bent tot de islam. "Stel je voor dat wat je weet over de islam hetgeen is wat je erover op tv ziet, dan schrik je natuurlijk wel..."

Van een bewuste keuze wil Nourdeen niet spreken. "Ik heb sowieso moeite met dat woord, 'kiezen'. Iets is waar of niet waar. Het is een overtuiging, geen keuze. Geloof is geen product."