'Kiezen tussen statushouder en iemand die thuiswoont doet altijd pijn'

Hij wacht al een jaar op een woning, statushouder Khalil Aljarad, en hij is er wel klaar mee. “Ik wil na het werken thuiskomen in rust en geen stress hoeven voelen.” Waarom het, ondanks zijn vele pogingen niet lukt, weet hij niet precies. Hij heeft het gevoel dat hij steeds van het kastje naar de muur wordt gestuurd.

Heel goed

Het kabinet wil dat statushouders sneller doorstromen naar woningen, maar gemeenten worstelen daarmee. 14.000 statushouders kunnen nu niet weg uit asielzoekerscentra, waardoor deze steeds meer verstopt zitten. Met mensen die op stoelen moeten slapen in Ter Apel tot gevolg.

In Amstelveen doen ze het ‘eigenlijk heel goed’ zegt Raat, tevens locoburgemeester. “Tot 1 juli dit jaar moeten wij 67 opvangen. Tot en met april hebben we al 71 plekken gerealiseerd. Onze woningmarkt is ook erg krap, maar soms moet je afspraken nakomen en keuzes maken.”

Pijn

Het gaat dus onvermijdelijk ten koste van een andere groep, erkent hij. “Mensen die nog thuiswonen bij hun ouders, die geen woning kunnen krijgen, die betalen de prijs natuurlijk. Maar aan de andere kant: wat in Ter Apel gebeurt wil ook niet. Het is altijd in de politiek buikpijn of hoofdpijn. Het doet altijd pijn.”

Hij beseft zich, dit is een kortetermijnoplossing. “De draagkracht van gemeentes is op een bepaald moment wel op.” Met de 50 tot 100 duizend mensen die jaarlijks Nederland binnenkomen moeten gemeentes meer ruimte en middelen krijgen, vindt hij. Bijvoorbeeld dat weilanden aangewezen kunnen worden voor woningbouw.

Verdubbeld

In Amsterdam hebben ze het niet goed voor elkaar. Voor 1 juli van dit jaar moet de hoofdstad 768 statushouders huisvesten. De teller stond in april op 186, 24 procent van het totaal. “Deze taakstelling voor Amsterdam best onmogelijk”, zegt Rutger Groot Wassink, wethouder Sociale Zaken en Vluchtelingen. “Het is ook heel lastig dat het Rijk de taakstelling ongeveer verdubbeld heeft ten opzichte van vorig jaar.”

In Amstelveen hebben ze makkelijk praten, vindt hij. “Het maakt nog wel een verschil of je 60 of 600 woningen moet vinden.” Hij vindt dat we op een andere manier moeten kijken naar de keten van huisvesting en opvang. “In sommige gebieden kun je beter huisvesten en in andere gebieden kun je makkelijker opvangen.”

Meteen het antwoord

Vrijgezelle statushouders kunnen prima bij elkaar in huis wonen, vindt Ahmad Sadaldeen, die uit Syrië vluchtte. Niet iedereen heeft een gezin immers. Wel belangrijk, benadrukt hij: deze mensen kunnen het best te midden van de andere inwoners uit de gemeente wonen, want dat is goed voor de integratie.

Zeker een goed idee, maar niet voor de lange termijn, zegt Angelo Schuurmans, een van de drijvende krachten achter de vluchtelingenopvang in het Brabantse Oss. “Dat is ook meteen het antwoord: er moeten meer woningen komen, dat kunnen ook oude kantoorpanden zijn. Daar moeten we goed met elkaar naar kijken: hoe kan het out of the box?”