Verplicht dansen en feesten tijdens verkiezingen in Noord-Korea

Iedere vijf jaar moeten de parlementsleden herkozen worden, al valt er voor de kiesgerechtigden weinig te kiezen. In elk district kan er maar op een door de staat uitgekozen kandidaat worden gestemd. Maar dat hoeft niet altijd iemand van de Arbeiderspartij te zijn. In enkele gevallen is de enige kandidaat van de 'oppositie', zegt Casper van der Veen in NOS Met het Oog op Morgen.

"In Noord-Korea is het verplicht om te gaan stemmen. De stembusgang is ook een soort onofficiële volkstelling. Daarbij wordt gekeken of alle Noord-Koreanen nog in het land zijn en niet stiekem gevlucht."

Geen keus

Voor wie nog wel wat bedenktijd nodig heeft, is een speciaal stemhokje ingericht. Mensen die 'ja' stemmen, kunnen hun biljet meteen in de bus gooien, maar tegenstemmers moeten gebruikmaken van het hokje en dat kan natuurlijk leiden tot vragen van de autoriteiten. Daarom staat het stemhokje er op de meeste plaatsen verlaten bij.

De opkomst is in Noord-Korea altijd hetzelfde: 99 procent of zelfs meer. Het is namelijk verplicht om te komen stemmen. Het liefst zo vroeg mogelijk om toewijding te laten zien. In de ochtend stonden er dus al lange rijen bij de stemlokalen. Stem je niet of kruis je het vakje niet aan dan kun je een bezoek van de geheime dienst verwachten.

Kim Jong-un staat ook op het stembiljet in het district van Pyongyang en zelf heeft hij ook zijn stem uitgebracht. Bij de vorige verkiezingen in 2014 werd de Noord-Koreaanse leider met 100 procent van de stemmen gekozen.

Verplicht feestje

Het stemmen is pas het eerste op de agenda van Noord-Koreanen op de verkiezingsdag. Overal op straat dansen mensen, maar dat is niet geheel vrijwillig, zegt Van der Veen. "Die dansen en dat feest vormen een verplicht nummer om te laten zien hoe geweldig ze het hebben in hun land, maar heel veel Noord-Koreanen weten ook dat dit soort verkiezingen eigenlijk onzin zijn."

De 'gekozen' parlementsleden komen slechts één of twee keer bijeen. "Het parlement heeft ook niet echt macht. Op papier werkt het een beetje als de Eerste Kamer in Nederland, maar in de praktijk worden alle beslissingen elders genomen."