Jongeren over hun toekomst
- Nieuws
- Jongeren over hun toekomst
Als je jong bent wil je nieuwe mensen ontmoeten, reizen, heb je dromen en ambities. Waar de een duidelijk voor ogen heeft hoe de toekomst eruit gaat zien qua beroep, neemt een ander een tussenjaar om te reizen of gaat alvast aan het werk en kijkt van daaruit verder. De gemene deler is dat de wereld aan je voeten ligt. Maar nu staat die wereld al bijna een jaar stil. Een divers gezelschap aan jongeren vertelt in Hilversum Uit hoe zij hun toekomst zien.
Video niet beschikbaar
De normaal zo optimistische Melvin is tegenwoordig een stuk somberder over de toekomst. “Het lijkt wel alsof het een nachtmerrie is die niet over gaat.” En dan noemt Mark Rutte ook nog grotere problemen die er aan gaan komen zoals het klimaat. “Elke keer is er een nieuw probleem. Ik zie niet zo snel dat we eruit komen,” aldus Melvin die als hovenier werkt.
Avondklok
Ook de avondklok is niet geliefd onder de jongeren. Melvin vindt dat echt verschrikkelijk. Na zijn werk heeft hij geen tijd meer om zijn sociale contacten te onderhouden. Voor hem gaat het niet enkel om de kroeg. “Ik werk om te leven, ik leef niet om te werken. Wat nu wel het geval is. Je hebt niks leuks om naar uit te kijken.”
Opleidingen
Voor de 16-jarige scholier Mehmet valt de lockdown ook zwaar. “Je kan niet genieten van het leven. Alles is dicht. Je wordt niet meer vrijgelaten in wat je wilt doen.” Hij zit in het examenjaar van Basis 4 en mag daarom wel naar school voor zijn lessen. Dat ervaart hij als heel fijn.
Mehmet wil graag een opleiding volgen tot evenementmanager. “Maar wat als we helemaal niet meer terug gaan naar het oude normaal? Kan ik dan wel werken vinden in de evenementensector?” Hij twijfelt daarom of hij deze opleiding wel moet volgen. Zijn motivatie voor die opleiding is weg en een alternatief heeft hij nog niet bedacht.
Operatie
De motivatie van de MBO-student verpleegkunde Emilie is ook ver te zoeken. De 16-jarige Emilie is hard geraakt door de pandemie. Niet enkel haar studie verloopt moeizaam, maar ook haar gezondheid lijdt eronder. Na jaren last van haar knie, werd onlangs duidelijk dat een operatie noodzakelijk is. Van het ziekenhuis heeft ze echter te horen gekregen dat die operatie nog wel een jaar op zich kan laten wachten door de pandemie. Hierdoor kan ze ook niet behandeld worden voor haar rugklachten die daarmee samenhangen.
De droom van Emilie is om later te werken op de kinderafdeling oncologie. Maar ze maakt zich zorgen of dat haalbaar is. Ze loopt achterstand op. “Ik zit in Zwolle op school. Het reizen is niet te doen met mijn knie en mijn rug,” vertelt ze. Ook volgt ze (online) minder lessen vanwege de sterke medicatie die ze nu krijgt tegen de pijn, die zorgt voor concentratie problemen. Emilie ervaart somberheidsklachten.
Ik denk dat onderschat wordt hoeveel mensen het niet meer aankunnen
Depressies
“Ik denk dat onderschat wordt hoeveel mensen het niet meer aankunnen”, zegt master student Public International Law Alexander. Hij schippert nu veel tussen zijn studentenkamer in Leiden en zijn ouderlijk huis in Apeldoorn. “Elke dag voelt een beetje hetzelfde.” Op zijn studentenkamer voelt hij zich erg eenzaam, vandaar dat hij vaak thuis is.
Alexander ziet om zich heen veel mensen met depressies veroorzaakt door de coronacrisis en de daaruit voortvloeiende maatregelen. Zelf staat hij onder behandeling bij de GGD. “Het is een probleem dat best wel genegeerd wordt.” Ook Emilie zou willen dat er meer aandacht is voor de problemen van jongeren. Mehmet sluit zich daarbij aan. “Het is elke keer dat de jongeren de schuld krijgen, maar ik vind dat ze moeten kijken waar het van komt.”