'Er moet een Ministerie voor de Toekomst komen'

"De crises waar we nu in zitten, zijn vaak ook het gevolg van kortetermijndenken", zegt Rovers, kunsthistorica en auteur. "Het stikstofprobleem wisten we 40, 50 jaar geleden al. We weten dat er een dubbele vergrijzing aankomt, dat we in 2050 met een ongelooflijk probleem. Maar het wordt elke keer vooruit geschoven."

Toekomst geen anonieme plek

Niet om het goed te praten, maar ze kan het verklaren. Het is voor politici ongelooflijk moeilijk om dit soort problemen binnen vier jaar te beteugelen. Bovendien: het vraagt moeilijke keuzes en daar durven ministers niet altijd aan.

Kortzichtig, zegt ze. "Nu doen we nog alsof die toekomst een soort anonieme buitenpost is waar je gewoon allerlei vervuiling, schulden en weet ik veel wat kan dumpen zonder dat iemand daar last van heeft. En dat is natuurlijk niet zo. Er wonen gewoon mensen in die toekomst."

Kathedraalbouwers

Rovers vindt dat er wat moet gebeuren. Ze heeft behoefte aan kathedraalbouwers. "De kathedralen van vroeger werden niet gebouwd voor de mensen die op dat moment leefden. Degenen die de kathedralen bouwden, zouden nooit het eindresultaat zien. Het waren grote generatieoverstijgende projecten."

Zo zou je de toekomst van het land ook moeten benaderen, bepleit Rovers. "Een ministerie voor de toekomst in Nederland, dat alle ministeries met elkaar verbindt, zou een goeie eerste stap zijn."

Laat burgers meepraten

Zulke initiatieven heb je veel in het buitenland. "Je hebt in Finland bijvoorbeeld een parlementaire commissie voor de toekomst. Daarin zitten parlementsleden uit alle politieke partijen in en die toetsen beleid op de lange termijn." Naast Finland noemt ze onder andere ook Wales.

Bang dat zulke commissies uiteenvallen door onoverbrugbare verschillen van inzicht, dat is ze niet. Zeker niet als burgers mee mogen praten. "Als je mensen vanuit heel verschillende achtergronden bij elkaar zet, zijn ze heel erg goed in staat om tot een gezamenlijke visie te komen."