Jonge mantelzorger Renske: 'Ik heb zorgen moeten missen'

20% van de Nederlandse jongeren is mantelzorger. Zoiets heeft flinke invloed op je leven, en de coronacrisis maakt het er niet bepaald makkelijker op.

De Week van de Jonge Mantelzorger

Karssenberg vertelt waarom De Week van de Jonge Mantelzorger van belang is: "Het is belangrijk dat er aandacht komt. Ik had er vroeger veel aan gehad, als er meer bekendheid was. Ik kreeg nare opmerkingen van mensen en veel vooroordelen." Karssenberg zorgt voor haar broertje met het downsyndroom.

Karssenberg vertelt: "Om het downsyndroom hangt het taboe, dat het allemaal lief en schattig is. Dat het altijd leuk is, om die zorg op me te nemen. Mijn broertje is ook gewoon een puber en kan ook gewoon boos worden. Het is echt niet altijd vrede bij ons thuis. 80% van de tijd is het dat wel, maar zeker niet altijd."

Zorgen

Van Hirtums moeder heeft een bipolaire stoornis en ze heeft een jonger zusje met autisme. Ze geeft aan dat de zorg bij haar niet bestaat uit fysieke zorgtaken. Van Hirtum: "Ik maak me veel zorgen en ik heb zorg moeten missen. Ik neem de zorg van mijn moeder voor mijn zusje over, als mijn moeder zich niet goed voelt. De zorg die mijn moeder kon besteden wanneer ze zich goed voelde, ging automatisch naar mijn zusje, omdat zij de zorg echt nodig had en ik wel meer voor mezelf kon zorgen."

Corona

Karssenberg: "Door het coronavirus zit mijn broertje alleen maar thuis en ik ook. Ik had aan het begin helemaal niks te doen. Ik nam toen automatisch meer zorg over. Dat is erg leuk, maar op een gegeven moment kan je dat niet meer scheiden. Ik was ook mentaal nog meer met mijn broertje bezig."

'Het is bij hen onbekend'

Wendrich bezoekt regelmatig scholen en geeft daar gastlessen over jonge mantelzorgers: "Er is niemand die een hand omhoog steekt, als ik vraag wie er mantelzorger is. Het is bij hen onbekend. Het wordt dan ook als normaal gezien, daarom weten mensen vaak niet dat ze zijn. Als er meer bekendheid is kunnen mensen daar ook hulp voor krijgen."

Lotgenoten contact

Wendrich geeft aan dat het ook wel eenzaam is. Hij zorgt voor zijn moeder met de Ziekte van Crohn. "Lotgenoten contact is heel belangrijk. Als ik ergens loop is het altijd, 'hoe is het met je broer en je moeder?' Maar er is niemand die vraagt hoe het mij is." Van Hirtum vult aan: "Je hebt wel andere mantelzorgers nodig. Je begrijpt elkaar, ook al is elke situatie anders. Daar haal ik wel de meeste steun uit."

De toekomst

Op de vraag hoe Van Hirtum de toekomst ziet reageert ze als volgt: "Je laat toch een stukje achter als je uit huis gaat. Je blijft je nog heel veel zorgen maken, misschien wordt dat zelfs wel meer, omdat je de controle niet meer hebt of kan zien hoe het gaat met je zusje of moeder." Ook Wendrich woont nog thuis: "Je wilt graag thuis zijn, maar ik zou het huis wel uit kunnen. Ik ben nu 24 het is wel echt iets waar ik goed over na moet denken."

Meer van De Nieuws BV?

Volg ons op Instagram, Facebook en Twitter.