Radiodoc: Zes weken modder

"Ik sta op een kavelcamping. Dat is een soort wachtrij op een braakliggend terrein. Over zes weken komt hier een loket waar kavels worden uitgegeven. O ja, trouwens, ik kan de volgende zes weken niet van het terrein af. Anders verlies ik mijn plek in de rij." Louise dacht op dat moment dat haar man gek was geworden.

Oscar was niet alleen. Hij stond daar met 120 andere gegoede burgers die van de ene op de andere dag hun levens hadden omgegooid om op de kavelcamping te gaan staan. Alle tenten, caravans en campers keurig in een rij. De volgorde van binnenkomst stond aangegeven met een groot plakkaat op de voorruit. Het was een camping zonder enige voorziening. Het stormde en regende voortdurend. Het werd één grote modderpoel.

De kavelcamping

Het verschijnsel kavelcamping bestond al drie jaar. Eens per jaar gaf de gemeente Amsterdam vrije kavels uit volgens het principe: ‘wie het eerst komt, wie het eerst maalt.’ Op de dag dat dit bekend gemaakt wordt, worden de kavelaars traditiegetrouw bevangen door een lichte waanzin. Sommigen koppelen een caravan achter de auto en rijden eindeloos rondjes op de A10 in de hoop op het moment van bekendmaking bij de goede afslag te zitten.

Huizenkoorts

In 2015, toen de huizenmarkt enorm aan het aantrekken was, was de goudkoorts zo opgelopen dat gegadigden de bekendmaking van de locatie niet af wilden wachten en zes weken voor de uitgifte een terrein kraakten op een plek waar mogelijk het uitgifteloket zou kunnen komen.

Toen de eerste caravan zich had opgesteld op een braakliggend veld in de Buiksloterham, was het hek van de dam. Binnen enkele dagen stond het terrein vol. Door de regen en de spanning kwamen de openbare orde en de volksgezondheid in het gedrang. Voor wethouder Laurens Ivens was het een reden om sindsdien kavelcampings onmogelijk te maken.

Sociaal experiment

Deze laatste kavelcamping is het onderwerp van de radiodocumentaire van Jan Maarten Deurvorst, die meer documentaires maakte over ontspoorde gemeenschappen (een mislukte seksuele revolutie bij een Maoïstische commune of over de Vrijstaat Conrad).

De kavelcamping leverde ongewild een uniek sociaal en democratisch experiment op. Een Utopia, zonder camera’s. Op het oog was het een romantisch gebeuren. Er waren grote kampvuren. Eritrese vluchtelingen kwamen koken. In de circustent maakten bewoners theater. Maar gaandeweg werd de sfeer grimmiger.

Bewoners probeerden elkaar te betrappen op overtredingen van de gemaakte regels. Vooral de regel dat men slechts drie uur per dag afwezig mocht zijn, wekte weerstand. Er ontstond een vechtpartij. Om de onrust te bezweren werd het algemeen stemrecht afgeschaft door de campingraad. Voortaan zouden de nummers 1, 2 en 3 in de wachtrij de belangrijke beslissingen nemen. Contact met de pers en andere pottenkijkers werd na deze mini-coup verboden.

Inmiddels wonen de kampeerders bij elkaar in de Buiksloterham in riante zelfontworpen huizen. Hoe kijken zij terug op de kavelcamping? Bracht dit het slechtste naar boven in de mens of hebben de gedeelde ervaringen en ontberingen er juist voor gezorgd dat zij een uitzonderlijk hechte buurt zijn geworden?

Voor meer informatie over de radiodocumentaire klik hier. De radiodocumentaire wordt uitgezonden op NPO Radio 1 zondagavond 13 januari 21.00 uur.