Uit de Boekenkast: "Ik dacht als ik mijn droom wil najagen kan ik dit niet zijn."
- Nieuws
- Uit de Boekenkast: "Ik dacht als ik mijn droom wil najagen kan ik dit niet zijn."
In de serie 'Uit de Boekenkast' vertellen verschillende LHBTI-ers over de eerste keer dat ze hun seksuele of genderidentiteit herkenden in een film, boek, tv-serie of muzikale artiest. Maar wat als je dat eerste moment van herkenning niet hebt gehad? In aflevering 4 spreken Johan Kenkhuis, voormalig olympisch zwemmer, en Majd Mardo, acteur en gouden kalf-winnaar, over het ontbreken van rolmodellen in de topsport en het proberen weg te bidden van homoseksualiteit.
Video niet beschikbaar
Herkenning
Toen Johan Kenkhuis als tiener wist dat hij "andere kriebels in zijn buik had" dan zijn vriendjes, en koos voor het leven in de topsport, stapte hij ook in een wereld waarin hij zichzelf niet terugzag, waar homoseksualiteit niet leek te bestaan. 'Ik had altijd bedacht dat als ik stop met zwemmen ik uit de kast kom en dat ik dan dát stuk van mijn leven ga inrichten', vertelt Johan openhartig. Waarom dat niet samen kon gaan? Johan: "Omdat niemand in de topsport homoseksueel was, voor zover ik wist. En ja, je bent jong, je praat er niet over, zit nog in de kast, dus dan ga je er maar vanuit dat het zo hoort. Dat is het hele moeilijke aan in de kast zitten."
Ik ontkende dat ik homoseksueel was, maar ik wist dat ik het was.
Carrière
Maar buiten de topsport was er wel een man die heel belangrijk voor hem was: George Michael - zijn "eerste crush". Johan: "Hij kwam heel sterk uit de kast en ik dacht: hey dat kan dus wel samengaan. Succesvol, een goede carrière, talent hebben en vervolgens ook gewoon openlijk homoseksueel zijn. Ik dacht: zo ga ik ook het doen."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Ook Majd was bang dat hij moest kiezen, dat zijn coming-out zijn carrière als acteur in gevaar zou brengen. Majd: "Ja tuurlijk, je zag geen homoseksuele acteurs, per se. Ik keek vroeger van die Hollywood-dingen 'Inside Story' en allemaal dat soort ongein en toen was er een keer een aflevering over de geschiedenis van homoseksualiteit in Hollywood en hoe dat met man en macht onderdrukt wordt. Toen ik die documentaire zag moest ik zo ontzettend huilen. Dat was dubbel: ik ontkende dat ik homoseksueel was, maar ik wist dat ik het was. Dat is voor mij een heel heftig moment geweest. Ik dacht als ik mijn droom wil najagen kan ik dit gewoon niet zijn."
Strijd
De innerlijk strijd heeft ook Joe Pitt, een van de hoofdrolspelers in Angels in America. Een film, die later is vertaald naar het toneel, en die een blijvende indruk op Majd heeft gemaakt. De mormoonse, zeer religieuze Joe die getrouwd is met zijn vrouw Harper vecht hevig tegen zijn homoseksualiteit. Majd: "Het is een stel waarvan de vrouw weet dat hij homoseksueel is, en hij denkt met bidden kom ik er wel."
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Een herkenbaar gevoel voor Majd die uit een christelijk gezin komt. Majd: "Ik ben christelijk opgevoed en wilde heel graag het boegbeeld zijn van van man, vrouw, kindjes en een hond, maar langzaam verviel die droom en kon ik hem niet meer waarmaken in mijn hoofd." Hij vertelt openhartig over hoe hij 's avonds nadat hij gayporn had gekeken, dacht: 'nee, dit ben ik niet, morgen doe ik het niet meer' en daarna heel lang ging bidden. Majd: "Avond na avond. Je creëert je eigen verboden vrucht en iedere avond pluk je eraan en voel je je extreem schuldig." Johan knikt en vult aan: "Ik ben niet zo heel christelijk opgevoed, dus bidden liet ik dan achterwege, maar dat schuldgevoel zit er wel heel erg, want je hebt toch het idee dat je iets slechts doet. Op het moment dat je geboren wordt en je bent een jongetje, dan zit daar een heel toekomstbeeld aan vast. Je krijgt ooit een vrouw, je krijgt kinderen, kleinkinderen, je bent eigenlijk helemaal voorgeprogrammeerd."
Moeder
Majd vertelt over de reactie van zijn moeder op z'n coming-out: "Het ging vrij kil. Het was zo van, ja dat ben jij natuurlijk niet, het is een fase.'" 'Het is heel cliché', vertelt hij, 'ik kan het bijna niet mijn mond uitkrijgen'.We gaan ervoor bidden, de duivel praat je soms in dat je iets bent wat je niet bent, daar moet je dan tegen vechten en dat is een strijd die je voor je God moet voeren. Dat soort dingen. Het waren allemaal leuzen die ik jarenlang tegen mezelf had gezegd en op het punt dat ik dacht het is allemaal onzin, zegt je moeder het ook nog eens tegen je. Het is een hele lange strijd geweest. We waren beste vrienden, mijn moeder en ik, en vanaf dat moment was die vriendschap een beetje over, overgegaan in wantrouwen. Er brak iets en dat is tot op de dag van vandaag nog niet helemaal hersteld."