Het dagboek van Anne Frank, maar dan met een happy end

De joodse onderduikster Carry Ulreich beschrijft in 's Nachts droom ik van vrede hoe het is om als tienermeisje drie jaar lang onder te duiken en te vrezen voor je leven. Haar verhaal speelt zich af in Rotterdam.

Unieke inkijk

Volgens historicus Bart Wallet geeft het verslag van Carry Ulreich een uniek inkijkje in de wereld van de 13.000 Rotterdamse Joden. "Het is een ultiem onderduikdagboek dat de spanning en de bevrijding schetst. Het is het enige ooggetuigenverslag van de gebeurtenissen in Loods 24, de plek waar Joden naartoe werden gebracht voordat zij werden gedeporteerd."

Historicus Bart Wallet was meteen onder de indruk van het manuscript van het dagboek

Wallet vindt dat het dagboek laat zien hoe de oorlog het leven van een joods tienermeisje overhoop haalt. Dat blijkt ook ook uit het volgende fragment, waarin Carry Ulreich haar zestiende verjaardag beschrijft:

Hoe kan ik dan onbezorgd mijn verjaardag vieren? Iedereen vond me zo stil, maar kan ik er iets aan doen? Als mama zegt “ik voel dat ik na de oorlog mijn (onkel) Iziu en (tante) Dora missen moet” (en haar voorgevoelens komen heel vaak uit), is dat dan tijd om vrolijk te zijn? Tante Dora is op het ogenblik nog in Amsterdam (Bram heeft haar laatst nog bezocht). Maar elke dag gaan er nog transporten van honderden mensen weg uit Amsterdam. Dus hoe lang kan ze er nog blijven? Konden we haar maar helpen! Groningen is laatst helemaal leeggehaald, behalve Hoogezand en randgemeenten, en daar wonen Brams ouders. Nu wachten ze wat er met hen gebeuren zal. We hopen naar Amsterdam gestuurd, daar ze gesperrt zijn, maar we vrezen direct naar Westerbork, en dit is zo goed als doorgestuurd naar Polen, naar de dood. Dit alles was als een waas over de verjaardag. Verder hadden we het wel prettig.

Beluister hier het gesprek over en met Carry Ulreich over haar dagboek.