Viroen (24) zorgt al jaren voor zijn moeder

Zijn moeder kreeg in mei 2011 haar eerste herseninfarct. "Ze lag op de bank toen ze me riep: 'Viroen, kom eens kijken. Ik heb geen gevoel meer in mijn arm'." Viroen belde direct de ambulance en zijn moeder werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar ze een tijdje moest blijven. "Het was een TIA, dat is een lichte versie van een hersenbloeding met tijdelijke schade."

Viroen nam meteen de zorg van zijn moeder op zich. Die zorg bestond vooral uit het geven van medicatie, verplaatsen van bed naar stoel of wc naar douche, haar ophalen van dialyse-behandelingen en de communicatie met artsen. "Ik deed alles wat je je maar kunt verzinnen, het hele plaatje. Zowel de fysieke als mentale zorg."

Rollen draaien zich om

De band met zijn moeder werd heel sterk en de rollen draaiden zich om. Hij zorgde ineens voor haar in plaats van zij voor hem. Daarnaast kreeg hij een hechtere band met zijn vader, omdat ze, toen Viroens moeder in een verzorgingshuis belandde, vaak met elkaar moesten bespreken wie wanneer langs zou gaan.

Viroen was zestien jaar toen zijn moeder haar eerste herseninfarct kreeg. Hij deed havo en zat middenin een tentamenweek. Als hij 's avonds met zijn moeder thuiskwam van de dialyse-behandeling, zette hij haar voor de televisie zodat hij huiswerk kon maken. "Mijn schoolwerk heeft er natuurlijk wel onder geleden, maar ik probeerde zo doelgericht en realistisch mogelijk te werken, als ik écht iets wilde halen."

Bijna burn-out

Een jaar na die eerste herseninfarct deed Viroen eindexamen. "Ik moest kiezen of ik dat in Den Haag wilde doen, waar ik op dat moment woonde met mijn vader, of in Amsterdam. Mijn moeder verhuisde namelijk een half jaar eerder naar een tehuis in Amsterdam, omdat ze in het ziekenhuis uitbehandeld was. Switchen van school voor één jaar zag ik niet zitten. Je weet namelijk nooit hoe zo'n keuze uitpakt. Ik ben daarin wel een gevoelsmens."

Ook wilde hij zijn ouders niet opschepen met extra lasten voor het vinden van een nieuw huis in Amsterdam, omdat de huizenmarkt in een crisis verkeerde. Zijn vader ging per september 2011 werken bij de gemeente Amsterdam. "Hij pendelde op en neer van Den Haag naar Amsterdam. Achteraf gezien niet ideaal: hij liep bijna tegen een burn-out aan. Maar gelukkig heeft hij het gered!"

Studiegenoten stonden klaar

Tijdens de eindexamens had Viroen veel stress, want hij zat 'totaal ergens anders met zijn hoofd'. Zijn moeder probeerde hem te remmen, ze was al trots op hem. "Maar ik wilde het zó graag halen. Juist ook voor haar. Daardoor ben ik uiteindelijk toch geslaagd."

Toen hij zijn havo-diploma op zak had, besloot Viroen bedrijfskunde te studeren. Tijdens zijn studie merkte hij al snel dat het belangrijk was om goed te communiceren met zijn medestudenten over zijn thuissituatie. "Als ik iets niet ging halen voor een project, gaf ik dat op tijd aan. Zij namen het positief op en stonden voor mij klaar als ik iets niet redde."

Samen Bollywood-series kijken

Inmiddels heeft Viroen, ondanks twee jaar studievertraging, ook zijn bachelor Bedrijfskunde op zak en werkt hij als finance trainee bij een verzekeringsmaatschappij. Het lukt allemaal omdat hij gedisciplineerd is, dingen plant en prioriteiten stelt. "Die duidelijkheid die ik nu heb ik in leven, heb ik toen al gecreëerd. Als ik dat niet had ontwikkeld, stond ik niet waar ik nu sta."

Feesten als student zat er vanwege de zorg van zijn moeder simpelweg niet in. Wel heeft hij zich regelmatig afgevraagd hoe het zou zijn om niet elke dag voor zijn moeder te zorgen, maar dat bracht hem alleen maar in een negatieve spiraal. "We deden ook hele leuke dingen, zoals samen voetbal kijken. En ik ben ook andere dingen leuk gaan vinden, zoals Bollywood-series, daar is mijn moeder fan van."

Gelukkig was er af en toe ook ruimte om af te spreken met vrienden. "Ik ging naar netwerk-events en studieverenigingen om mijn sociale netwerk uit te breiden. Ik probeerde het allemaal goed af te wisselen met mijn moeder."

'Ik raak ze'

Inmiddels is het acht jaar gelden dat de moeder van Viroen die eerste herseninfarct kreeg. Momenteel gaat het niet zo goed met haar. Sinds december 2016 woont ze weer in een verpleeghuis. "Ze heeft een paar hersenbloedingen gehad, is flink afgevallen en haar slikvermogen is achteruit gegaan. Daarom krijgt ze nu sondevoeding, zodat ze wel de benodigde voedingsstoffen binnenkrijgt om uiteindelijk aan te sterken. Hopelijk wordt ze de oude."

Omdat het de Week van de Jonge Mantelzorger is, doet Viroen met liefde voor zijn verhaal. "Ik ben gaan inzien dat jongeren weinig kennis hebben over mantelzorg. Tijdens deze week vertel ik verhalen aan scholieren, die ik ook deel op mijn website en Facebook, en ik merk dat ze binnenkomen. Ik raak ze. Mijn verhaal moet ook een eyeopener zijn en een helpende hand bieden. Mantelzorg moet beter bespreekbaar worden, want hieruit komt vaak hulp en ondersteuning voort."