Waar in Nederland vrijwillige prostitutie steeds meer aan banden wordt gelegd, is sekswerk in Nieuw-Zeeland sinds 2003 gedecriminaliseerd. Joep Rottier promoveerde op onderzoek naar het Nieuw-Zeelandse model en constateert dat het de situatie voor sekswerkers aanzienlijk heeft verbeterd. 

In zijn proefschrift stelt Rottier dat het decriminaliseren van sekswerk ontegenzeggelijk zijn vruchten afwerpt voor sekswerkers in Nieuw-Zeeland. "Sekswerkrespondenten gaven unaniem aan dat door de nieuwe wetgeving aspecten als gezondheidszorg, veiligheid en zelfbeschikking sterk zijn verbeterd in vergelijking met de werkomstandigheden van vóór de PRA”, stelt Rottier. Daarnaast heeft het decriminaliseringsbeleid sekswerkers krachtige rechten verschaft.

Uitbuiting

Vrijwillige prostitutie is in Nieuw-Zeeland sinds 2003 gedecriminaliseerd, toen de Prostitution Reform Act (PRA) in werking trad. Sinsdien wordt vrijwillig sekswerk erkend als legitiem, dienstgericht werk. Voor die tijd was het werk wel legaal, zoals in Nederland, maar leidden maatregelen om prostitutie te beperken wel tot stigmatisering van het beroep. Bovendien maakten maatregelen om sekswerk terug te dringen sekswerkers kwetsbaarder voor uitbuiting, misbruik en geweld.

Met haar aanpak laat Nieuw-Zeeland rationaliteit de boventoon voeren in het politieke debat over de seksindustrie. In tegenstelling tot een land als Zweden, waar prostitutie bij wet verboden is om morele redenen. Het doel van die morele benadering is om uitbuiting en mensenhandel tegen te gaan. Echter zijn er voorbeelden dat sekswerkers daardoor juist hun toevlucht zoeken tot het illegale circuit, waardoor die benadering averechts werkt. Rottier pleit voor een rationele aanpak, waar sekswerkers door wetten beschermd worden en niet in het illegale circuit terecht komen.