De Publieke Tribune: Afstandsmoeders

Nog altijd tekent het de levens van moeder en kind: gedwongen adoptie. Het was een schande als ongetrouwde vrouwen in verwachting raakten. Daarom werden deze moeders in Nederland tot ver in de 20ste eeuw onder druk gezet om hun kind ter adoptie af te staan, want, was de gedachte, dat is beter voor zowel moeder als kind. Duizenden moeders stonden hun pasgeboren baby af. Voor velen van hen voelde het alsof ze geen keuze hadden. De kinderen worstelen met het gevoel ongewenst te zijn, terwijl hun getraumatiseerde moeders een leven lang naar ze op zoek blijven. Het zorgt voor blijvende schaamte en verdriet bij moeder en kind. Onlangs heeft de overheid een onderzoek ingesteld om te achterhalen wat er precies gebeurd is, en of betrokken organisaties iets te verwijten valt. Kinderen die zijn afgestaan onderzoeken momenteel of zij de staat kunnen aanklagen. En gesterkt door de verhalen van andere afstandsmoeders vertellen langzamerhand steeds meer vrouwen hun verhaal. Coen Verbraak spreekt met en over afstandsmoeders en hun kinderen. Gasten: - Will van Sebille: afstandsmoeder die op haar 17e haar baby onder druk moest afstaan, zonder hem te mogen zien of vasthouden. Zij zag hem voor het eerst toen hij 33 was. - Jessica Bijvang: afstandskind die door haar 24-jarige moeder werd afgestaan om haar een beter leven te gunnen, maar lange tijd in het kindertehuis woonde en terechtkwam in een gewelddadig pleeggezin. - Christel Don: journalist die Afstandsmoeders interviewt voor haar gelijknamige nieuwe boek - Jan Swinkels: psychiater